تعيين ارزش روستا شهري محله كن شهر تهران از طريق مقايسه تطبيقي با نمونه هاي جهاني

Determining The Value Of Kan Rural-Urban Neighborhood Of Tehran By Comparative Comparison With Global Samples

تهران پايتخت و بزرگترين شهر ايران با وسعتي حدود 614 كيلومتر مربع در شمال كشور و جنوب دامنه البرز در 112 كيلومتري جنوب درياي خزر واقع شده و در آغاز ( پيش از چهارصد سال پيش ) روستايي نسبتأ بزرگ بوده است. از روستاهاي معروف آن زمان روستاي كن كه واقع در شمال غربي شهر تهران كنوني مي باشد مي توان نام برد؛ قدمت كن حداقل به 1200 تا 1400 سال قبل باز مي گردد و يكي از بزرگترين رودخانه‌هاي قديم ولايت ري كه از كوه هاي امامزاده داود سرچشمه داشته و تا درياچه قم مي‌رود، از كنار بافت روستايي كن مي گذرد و باغ هاي كن را آبياري مي كند و شاهد همين مدعاست. در چند دهه اخير موج رشد و توسعه سريع شهر نشيني به اين محدوده نيز سرايت كرده و كن در داخل كلان شهر تهران قرار گرفته است.گرايش برنامه هاي ساخت و ساز به گونه اي است كه سمت و سوي تخريب روستا و باغات و پهنه هاي سبز و باز آن را دارند. به دنبال همين مسأله، تحقيق حاضر به دنبال يك تغيير رويكرد از رشد كمي به رشد كيفي است و پرسش اصلي اين است كه با توجه به اهميت موضوع چگونگي حفظ منابع سبز طبيعي موجود، از طريق احياء محله سبز، آيا مي توان محله كن شهر تهران را به عنوان روستاشهر معرفي كرد؟ و از اين طريق، به جاي درآمد زايي از طريق تخريب باغات و ساخت و ساز، از اين آخرين مجموعه باغات به هم پيوسته كلانشهر تهران، حفاظت كرد.

Tehran is the capital and the largest city in north of Iran with 614 square kilometers area, it is located in the south slopes of Alborz and 112 km south of the Caspian Sea, and originally (more than 400 years ago) it was relatively large village. The famous village of that time called Kan village, which was located northwest of current Tehran. The antiquity Of Kan village goes back at least 1200 to 1400 years ago and one of the oldest rivers of Rey county that originate from Imam Zadeh Davoud mountains to the lake of Qom, It goes along the rural texture of Kan and irrigates Kan gardens and it is the witnesses of this claim. In the recent few decades, the growth wave and rapid growth of urbanization has also spread to this area and Kan is now locating in the Tehran. The construction orientation of the programs is directed to destruct the village and gardens and green zones and open area. Following this problem, the present study seeks to change the approach from quantitative growth to qualitative growth. an‎d the main question is, as regards importance of the subject, how to preserve existing natural green resources through green neighborhood revival, can we introduce Kan neighborhood of Tehran city, as urban village? an‎d through this, instead of generating income from the destruction of gardens and construction, protect the last collection of aggregate gardens in Tehran metropolis.