روابط ناتو با شوراي همكاري خليج فارس و تاثير آن برامنيت منطقه

NATO's relations with the Persian Gulf Cooperation Council and its impact regional security

منطقه خليج فارس به علت جايگاه ژئوپوليتيك ژئواستراتژيك خود در سطوح امنيتي بين الملل، جايگاه ويژه اي دارد. با توجه به اهميت يافتن مفهوم ژئوپوليتيك در فضاي پس از 11 سپتامبر به مانند دوران جنگ سرد به نظر مي رسد كه بازيگران فرامنطقه اي نظير ايالات متحده آمريكا، اتحاديه اروپا و ناتو در مديريت امنيتي منطقه اي خليج فارس، نقش هاي جديدي را بر عهده گرفته اند. پژوهش حاضر با هدف بررسي «روابط ناتو با شوراي همكاري خليج فارس» و تاثير آن بر امنيت منطقه به روش توصيفي انجام شده است. نتايج تحقيق چنين نشان مي دهند كه سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران بايد در راستاي تنش زدايي با كشورهاي شوراي همكاري خليج فارس باشد و از بكارگيري تهديداتي مبتني بر ايجاد اختلال در مسير انرژي خليج فارس كه به عنوان حلقه ارتباطي و مسير اصلي انرژي منطقه به خارج است، پرهيز شود و برساخت يك الگوي امنيتي مشاركتي در منطقه كه از ثبات و كارايي برخوردار باشد و در ضمن همه كشورهاي منطقه را دربرگيرد، تاكيد شود و تلاش هايي را نيز در اين زمينه آغاز كند. همچنين با حضور ايران در ترتيبات امنيتي موجود و ايفاي نقش فعال تر تلاش دستگاه ديپلماسي و ديگر نهادهاي موثر براي حضور در پيمان هاي امنيتي موجود مانند شوراي همكاري خليج فارس و نيروي نظامي منطقه اي مي تواند مقدمه اي براي اعتمادسازي و پذيرش نقش پراهميت ايران از سوي كشورهاي منطقه باشد. براي اين منظور پذيرفته شدن ايران به عنوان عضو ناظر در شوراي همكاري خليج فارس و تلاش براي ارتقاي جايگاه ايران، گام مثبتي در همين راستا ارزيابي مي شود.

Due to its geo-strategic position in the Persian Gulf geopolitics of international security, has a special place. Given the importance of geopolitics in the aftermath of September 11 as well as during the Cold War, it seems that Trans-regional actors such as the United States of America, Europe and NATO in the security management of the Persian Gulf region, have taken on new roles. This study aims to examine "NATO relations with the Persian Gulf Cooperation Council and its impact on regional security descriptive been done. The results also show that: Iran's foreign policy should be in line with détente with the countries of Persian Gulf Cooperation Council and application-based threats to disrupt Persian Gulf in energy pathways that link the main route out of the area of energy is avoided and the construction of a model of cooperative security in the region that have the stability and performance and also to include all the countries of the region, stressed and efforts in this area began. The presence of the security arrangements and the role of diplomacy and other institutions active efforts to participate effectively in the existing security agreements Persian Gulf Cooperation Council and a regional military force Introduction and acceptance of this important for the confidence of the countries of the region. To this end, Iran's admission as an observer in the Persian Gulf Cooperation Council and Iran's efforts to improve the situation, a positive step in this direction is evaluated.