پيشبرد توسعه روستايي از طريق زيست‌بوم كارآفريني

Fostering rural development through the entrepreneurial ecosystem

ضرورت توجه به كارآفريني براي حفظ امنيت اقتصادي روستا در برنامه‌هاي توسعه روستايي بسيار حائز اهميت مي‌باشد. اين درحالي است كه توسعه كارآفريني مي‌تواند از طريق درك عميق زيست‌بوم كارآفريني شتاب گيرد. هدف از اين پژوهش، تحليل اهميت زيست‌بوم كارآفريني و شناسايي جايگاه آن در توسعه روستايي بود. روش اين پژوهش بر اساس مرور مطالعات بود. نتايج حاكي از آن بود كه توسعه و ايجاد زيست‌بوم كارآفريني متشكل از فضاهاي اجتماعي، اقتصادي و جغرافيايي است كه در آن كارآفرينان در زيرساخت‌هاي پشتيباني سخت و نرم با هم كار مي‌كنند تا ضمن توليد و توسعه مشاغل جديد، بومي‌سازي كارآفريني روستايي براساس ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي و شرايط محيطي حاكم بر روستاها محقق شود. در واقع، با درك زيست‌بوم كارآفريني، امكان آموزش كارآفرينان، فراهم نمودن زيرساخت‌هاي كارآفريني و نيز سرمايه‌گذاري بر روي آنان، تسهيل مي‌گردد. اين امر، مستلزم مشاركت جامعه روستايي است كه رابطه معني‌داري با افزايش فعاليت‌هاي كارآفريني و توسعه اقتصادي و اجتماعي محيط‌هاي روستايي دارد. بي‌شك، هرمنطقه‌اي بايد بر پايه شرايط اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي، سياسي و موقعيت جغرافيايي خود، زيست‌بوم كارآفريني متفاوت و متناسب با خودش را داشته باشد تا فعاليت‌هاي كارآفرينانه بتوانند بهترين عملكرد را از خود نشان دهند. در اين راستا، سياست‌گذاري بايد بر اساس مزيت‌هاي خاص هر منطقه روستايي با تسهيل‌گري دولت و جلب مشاركت حداكثري سرمايه‌هاي مالي، انساني، حمايت‌ها و ظرفيت‌ها با تمركز بر شرايط محلي و اصلاح و توسعه قوانين و مقررات حقوقي مطلوب صورت گيرد.

The need to pay attention to entrepreneurship to maintain economic security of rural areas in rural development programs is very important. Entrepreneurship development can be accelerated through a deep understanding of the entrepreneurial ecosystem. The purpose of this study was to analyze the importance of entrepreneurial ecosystem and identify its role in rural development. The method of this research was based on literature review. The results showed that the development and creation of entrepreneurial ecosystem consists of social, economic and geographical spaces in which entrepreneurs work together in hard and soft support infrastructures to produce and develop new jobs, localization of rural entrepreneurship based on demographic characteristics and environmental conditions prevailing in the rural areas to be achieved. In fact, understanding the entrepreneurial ecosystem facilitates the possibility of educating entrepreneurs, providing entrepreneurial infrastructure, and investing in them. This requires the participation of the rural community, which has a significant relationship with the increase of entrepreneurial activities and economic and social development of rural areas. Undoubtedly, each region should have a different and appropriate entrepreneurial ecosystem based on its social, cultural, economic, political and geographical location, so that entrepreneurial activities can show the best performance. In this regard, policy-making should be based on the specific advantages of each rural area with government facilitation and maximum participation of financial and human capital, support and capacity with a focus on local conditions and reform and development of desirable legal laws and regulations.