بازتاب هويت ايراني در شعر معاصر تاجيك

Reflects Iranian Identity in Contemporary Tajik Poetry

اكنون بيش از 250 سال از جدايي تاجيكستان از ايران مي گذرد از آن زمان تاكنون اين كشور جنگ هاي خونين و حوادث تلخ بسياري را از سر گذرانده است اما هويت ايراني خود را با قوت حفظ كرده است. شعر معاصر تاجيكستان وارث ادبيات كهن فارسي و آيينه اي است كه تجلي فرهنگ ايراني را به وضوح در آن مي توان ديد. اين مقاله شعر پنج شاعر برجسته تاجيك را از منظر عناصر و مولفه هاي فرهنگ ايراني مورد مطالعه قرار داده است. در اين بررسي مشخص شد شاعران تاجيك فراتر از مرزهاي سياسي به وطن تاريخي خود ايران نظر دارند و شيفته وار به ميراث فرهنگي و ادبي مشترك خود با ايران مي نگرند و به آن مي بالند و دو عنصر زبان فارسي و گذشته تاريخي مشترك مهم ترين عناصر شكل دهنده هويت فرهنگي آنهاست. تجلي فرهنگ ايراني را در شعر آنان مي توان به صورت بزرگداشت زبان فارسي و نگراني از سرنوشت آن در برابر هجمه هاي گوناگون، يادكرد گذشته مشترك، تعظيم اساطير و شخصيت هاي ايراني به ويژه شاعران مشاهده كرد.

More than 250 years have passed since the separation of Tajikistan from Iran. Since then, the country has suffered a lot of bitter events, but has kept its Iranian identity strong. Contemporary poetry of Tajikistan is the heir to the ancient Persian literature, which clearly shows the manifestation of Iranian culture. This article studies the poetry of five prominent Tajik poets in terms of the components of Iranian culture through a descriptive-analytical method. The study found that Tajik poets, regardless of the political boundaries of their country, are contemplating and fascinated by their cultural and literary heritage. The two elements of the Persian language and the common historical past are the most important elements shaping their cultural identity. The manifestation of Iranian culture in their poems can be seen in the form of commemoration of Persian language and the fear of its fate against various sects, citing the common past, the bow of myths and Iranian characters, especially poets and ....