اثر و سرنوشت ريزپلاستيك‌ها در زيست بوم دريا

Fate and Effect of Micro Plastic in the Aquatic Environment

پيشينه و اهداف: ريز پلاستيك‌ها به دليل فراگير بودن در اقيانوس‌ها و توانايي حمل مواد شيميايي سمي، به يكي از چالش‌هاي اساسي و نوظهور زيست محيطي تبديل گرديده‌اند. در دهه‌هاي اخير با افزايش توليد و تقاضاي جهاني براي پلاستيك‌ها، ورود اين مواد به محيط‌هاي دريايي به‌طور چشمگيري افزايش يافته است. از اين‌رو، با توجه به اهميت اقيانوس‌ها و درياها به لحاظ تامين مواد غذايي و همچنين مسايل آب و هوايي، پيامدهاي زيست‌محيطي اين گونه زباله‌ها بيش از هر زماني مورد توجه قرار گرفته است. انتقال در مسافت‌هاي طولاني، پايداري و پويايي جهاني زباله‌هاي پلاستيكي جنبه‌هاي كليدي از درك سرنوشت نهايي اين مواد و هرگونه تأثير احتمالي بقاياي پلاستيكي بر روي اكوسيستم‌هاي دريايي است. اكنون در سطح جهاني پذيرفته شده است كه بقاياي پلاستيكي سمي بوده و سبب تجمع آلاينده‌هاي شيميايي مي‌شوند و مي‌توانند از طريق چندين مسير وارد زنجيره‌هاي غذايي انسان شوند. استراتژي كنترل آلودگي ريزپلاستيك‌ها در درجه اول بايد در كاهش منبع و سپس بر توسعه فن‌آوري‌هاي ترميم و پاكسازي مقرون به صرفه متمركز شود. روش‌ها‌: روش اين پژوهش تحقيقي- توصيفي (Discreaption Research Method) بوده و از منابع كتابخانه‌اي، بانك‌هاي اطلاعاتي و گزارش‌هاي علمي استفاده شده است. فرضيه اين پژوهش وجود اثرات زيانبار ريزپلاستيك‌ها در زسيت بوم دريا و گزارش آن توسط پژوهشگران بوده است. يافته‌ها: ريز پلاستيك‌ها به دليل فراگير بودن در اقيانوس‌ها و توانايي حمل مواد شيميايي سمي، به يكي از چالش‌هاي اساسي و نوظهور زيست محيطي تبديل گرديده‌اند. اين آلاينده‌ها به واسطه عواملي از قبيل تجمع زيستي و بزرگ‌نمايي زيستي، زنجيره غذايي انسان را به‌طور جدي تهديد مي‌نمايند. با اين حال نياز به بهبود و توسعه روش‌هاي جديد براي كاهش خطرات شناسايي شده از بايوپلاستيك‌ها و ميكروپلاستيك‌ها از اهميت بسزايي برخوردار است. همچنين، اين مسأله كه چگونه باقيمانده‌هاي پلاستيكي واسطه، اين جنبه‌هاي كليدي را براي آلاينده‌هاي شيميايي محيط زيست ايجاد مي‌كند حائز اهميت است. نتيجه‌گيري: اصطلاح ميكروپلاستيك تنها در دو دهه اخير مورد استفاده عموم قرار گرفته است، اين در حاليست كه هنوز سوالات زيادي در مورد ميزان تأثيرات مخرب آنها وجود دارد. لذا با توجه به محدوديت مطالعات موجود، تا زماني كه استانداردسازي و هماهنگي براي نمونه‌برداري و شناخت نمونه‌ها اجرا شود، تحقيقات بيشتر در مورد پردازش نمونه‌ها و تكنيك‌هاي تجزيه و تحليل به‌منظور كنترل و كاهش ورود ميكروپلاستيك‌ها به آب و چرخه غذايي لازم است.

Background and Objectives: Microplastics have become one of the major and emerging environmental challenges due to their ubiquity in the oceans and their ability to carry toxic chemicals. In recent decades, with increasing production and global demand for plastics, the entry of these materials into marine environments has increased dramatically. Therefore, due to the importance of the oceans and seas in terms of food supply and climate issues, the environmental consequences of such wastes have been considered more than ever. The distant transport, persistence and universal dynamic forces of plastic remains are key aspects to considerate the fate of this material and any potential impacts of plastic remains on marine ecosystems. A plastic remains accumulates chemical contaminants; it is accepted to the world how plastic remains are considered toxic. Because of their potential to bioaccumulation, ingestion of micro plastics can enter human food chains via several pathways. Strategy for control of micro plastics pollution should mostly focus on source reduction and afterward on the development of cost-effective clean up and remediation technologies. Methods: The Discreaption Research Method has been implemented based on library resources, databases, and scientific reports. The hypothesis of this research is the existence of harmful effects of microplastics and its report by researchers. Findings: Microplastics have become one of the major environmental challenges due to their ubiquity in the oceans and their ability to carry toxic chemicals. These pollutants pose a serious threat to the human food chain due to factors such as bioaccumulation and biomagnification. However, developing new methods to reduce the identified risks of bioplastics and microplastics is significant. Also, it should be assessed how intermediate plastic waste creates these key aspects for environmental chemical pollutants. Conclusion: The term microplastic has only been widely used in the last two decades, although there are still many questions about the extent of their destructive effects. Therefore, due to the limitations of existing studies, further research on sample processing and analysis techniques to control and reduce the entry of microplastics into the water and food chain is needed until standardization and coordination for sampling and recognition of samples are carried out.