بررسي نقش ميانجي خلاقيت و سبك تفكر در رابطه بين دين داري و تعالي پس از ضربه

Investigating the role mediator of creativity and thinking style In the relationship between religiosity and post-traumatic growth

هدف از پژوهش حاضر، بررسي برازش مدل رابطه بين دينداري و تعالي پس از ضربه با نقش ميانجي خلاقيت و سبك تفكر در جانبازان بود.. روش: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع همبستگي است. نمونۀ مورد مطالعه 362 جانباز بود كه به روش تصادفي ساده از جانبازان (25 تا70 درصد) بنياد شهيد و امور ايثارگران شهرستانهاي استان تهران در سال (1399) انتخاب شدند. براي جمع آوري دادهها از پرسشنامه هاي تعالي پس از ضربه تدسچي و كالهون (2011)، دينداري آلپورت و راس(1950)، خلاقيت تورنس (1966) و سبك تفكر استرنبرگ و واگنر (1979) استفاده شد.. دادهها با استفاده از روش تحليل مسير و نرم افزار SPSS25 و Amos24 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايح تحليل مسير نشان داد كه دينداري بر سبك تفكر، خلاقيت و تعالي پس از ضربه؛ سبك تفكر بر خلاقيت؛ خلاقيت و سبك تفكر بر تعالي پس از ضربه اثرات مستقيم و معنادار داشته است.. همچنين دينداري از طريق نقش واسطهاي خلاقيت، اثر غير مستقيم مثبت و معناداري بر تعالي پس از ضربه جانبازان دارد. نتيجه گيري: دينداري به همراه خلاقيت بر تعالي پس از ضربه در افراد مبتلا به تروما تأثير زيادي دارد. به عبارتي، افرادي كه از دينداري بالاتري برخوردارند، دينداري بر خلاقيت آنها تاثير ميگذارد و اين افراد براي بازگشت به شرايط ايده‌آل، به كمك توانايي‌ها و امكانات خود به بازسازي ذهني و رواني اقدام مي‌نمايند؛ بنابراين تعالي پس از ضربه قابل پيشبيني است.

The aim of this study was to investigate the fit of the model of the relationship between religiosity and excellence after trauma with the mediating role of creativity and thinking style in veterans. Method: The present study is descriptive and correlational. The study sample was 362 veterans who were selected by simple random method from veterans (25 to 70%) of the Martyrs and Veterans Affairs Foundation of the cities of Tehran province in (1399). Data were collected using questionnaires of excellence after Tedچيi and Calhoun (2011), Allport and Ross religiosity (1950), Torrance creativity (1966) and Sternberg and Wagner (1979) thinking style. Data were analyzed using path analysis and SPSS25 and Amos24 software. Results: The results of path analysis showed that religiosity on thinking style, creativity and excellence after trauma; Thinking style on creativity; Creativity and thinking style have had direct and significant effects on post-traumatic excellence. Religiosity also has a positive and significant indirect effect on post-traumatic excellence through the mediating role of creativity. Conclusion: Religiosity along with creativity has a great effect on post-traumatic excellence in people with trauma. In other words, people with higher religiosity, religiosity affects their creativity an‎d these people, in order to return to ideal conditions, with the help of their abilities and facilities, undertake mental and psychological reconstruction; Thus excellence is predictable after impact. Keywords: Trauma, Post-Traumatic Excellence, Religiosity, Creativity, Thinking Style.