عنوان مقاله :
توسعه منطقه اي و برهه هاي سرنوشت ساز: مطالعه دستاوردها و ناكامي‌هاي ايران و تركيه (1990-2020)
عنوان به زبان ديگر :
Regional Development and Critical Junctures: A Study of the Achievements and Failures of Iran and Turkey (1990-2020)
پديد آورندگان :
ربيعي، كامران دانشگاه تربيت مدرس - گروه جامعه شناسي، تهران، ايران , رضائي، بهروز دانشگاه تربيت مدرس - گروه جامعه شناسي، تهران، ايران
كليدواژه :
توسعه منطقهاي , برهههاي سرنوشت ساز , واگرايي اقتصادي , هم گرايي اقتصادي , نهادگرايي جديد , ايران , تركيه
چكيده فارسي :
مطالعه حاضر در پي پاسخ دادن به اين سوال است كه چرا تركيه و ايران نتوانستند از برهههاي سرنوشت ساز دهههاي اخير به عنوان نقطه شروعي براي توسعه ملي و شكل دادن به توسعه منطقهاي استفاده كنند؟ براي پاسخ دادن به پرسش پژوهش، دستگاه نظري نهادگرايي جديد درباره توسعه منطقهاي مبناي مطالعه قرار گرفت و از نظريه عجم اوغلولو و رابينسون در خصوص برهههاي سرنوشت ساز استفاده شد. به لحاظ روشي، پژوهش حاضر از نوع مطالعه تاريخي- تطبيقي مورد محور است. واحد تحليل اين پژوهش كشور است و رويدادها و شرايط جهاني، بينالمللي، منطقهاي و ملي در نسبت با آن انتخاب و تحليل مي‌شوند. براساس نتايج تحقيق، ايران و تركيه از دهه 1990 به بعد دو برهه سرنوشت ساز را تجربه كرده‌اند كه يكي بر اثر فرآيندهاي داخلي و انتخابات و ديگري بر اثر يك رويداد خارجي مانند اشغال نظامي عراق و يا بهار عربي به وجود آمده‌اند. به نظر مي‌رسد ايران و تركيه در برهه سرنوشت ساز اول در مسير پيشبرد توسعه ملي حركت كرده‌اند اما در برهه سرنوشت ساز دوم وارد تنش‌ها و منازعات داخلي و منطقهاي شده‌اند و توسعه ملي را با مشكل مواجه كرده‌اند. علاوه بر اين، اين دو كشور طي دو دهه اخير نتوانسته‌اند به صورت نهادمند و پايدار به سمت همگرايي اقتصادي حركت كنند و در خلق منطقهاي توسعه يافته در خاورميانه مشاركت داشته باشند. منازعات هويت مبناي خاورميانه كه توسط مداخلات خارجي و سياست‌هاي تقابلي كشورها تشديد مي‌شود، محيط منطقه را به سمت نظامي گري و امنيتي سازي همه امور پيش برده و فضا را براي رشد و رونق اقتصادي نامساعد كرده است.
چكيده لاتين :
The present study seeks to answer the following question: 'why
Turkey and Iran have been failed to use the critical junctures of
recent decades as a starting point for national development and
shaping regional development?' To answer the research question,
new institutionalism was used as a theoretical approach to
understand regional development. Acemoglu and Robinson's
theory of Critical Junctures was also used to explain the reasons
for the failure or success of countries in achieving development. In
terms of research method, the present study is a case-oriented
historical comparative study. The unit of analysis of this research
is the country and global, international, regional and national
events and conditions are selected and analyzed in relation to it.
According to the study, Iran and Turkey have experienced two
critical junctures since the 1990s, one as a result of internal
processes and national elections and the other as a transnational
event such as the military occupation of Iraq or the Arab Spring. It
seems that Iran and Turkey have chosen the path of national
development in the first critical juncture, but in the second critical
juncture, both countries have entered into internal and regional
tensions and conflicts and the process of national development
have been encountered with several obstacles. In addition, the two
countries have not been able to move institutionally and
sustainably toward economic convergence over the past two
decades. This inability has prevented the emergence of a
developed region in the Middle East. The Middle East identity -
based conflicts, exacerbated by foreign interventions and
confrontational politics, have shifted the region's environment to
militarization and security, making the space conducive to
economic growth and prosperity leaving the region in poor
economic growth and prosperity.
عنوان نشريه :
آمايش سياسي فضا
