ارزيابي اثر فشار مويينگي شكاف بر عملكرد ريزش ثقلي گاز نفت در يك محيط متخلخل شكافدار

فاقد عنوان

مكانيزم ريزش ثقلي در مخازن شكافداري كه تزريق گاز در آنها اجرا شده و يا تحت رانش كلاهك گازي توليد مي كنند، فعال مي شود. پديده ي پيوستگي مويينه ي بين بلوكي تاثير قابل توجهي بر عملكرد ريزش ثقلي داشته و يكي از چالش هاي مطرح، ميزان اهميت و نحوه ي لحاظ كردن اين پديده در شبيه سازي مخازن شكافدار است. فشار مويينگي شكاف را مي توان به عنوان معياري كمي براي توصيف پيوستگي مويينه استفاده كرد. در اين پژوهش با استفاده از يك شبيه ساز تجاري (اكليپس100) يك محيط متخلخل شكافدار شامل شش بلوك ماتريس كه با شكاف هاي افقي جدا شده اند با در نظر گرفتن مدل هاي مختلف فشار مويينگي شكاف، شبيه سازي شده و توليد نفت در حالات مختلف و همچنين فشار مويينگي لازم براي دستيابي به پيوستگي مويينه ارزيابي مي شود. حالات فشار مويينگي صفر و سيستم تك بلوكه با طول مشابه (معادل پيوستگي مويينه ي كامل)، مقادير مختلف فشار مويينگي ثابت، فشار مويينگي وابسته به اشباع به صورت نسبت هايي از فشار مويينگي ماتريس و فشار مويينگي ثابت اما مختص هر شكاف در نظر گرفته شدند. اعمال فشار مويينگي ثابت درون شكاف ميزان توليد نهايي نفت را نسبت به حالت ناپيوستگي افزايش داده اما منجر به ايجاد رفتار غيرطبيعي در تخليه ي بلوك ها خصوصا در مقادير بزرگ تر فشار مويينگي شكاف مي شود. فشار مويينگي شكاف به صورت تابعي از اشباع و نسبتي از فشار مويينگي ماتريس منجر به ايجاد پيوستگي مويينگي جزيي مي شود كه افزايش توليد نفت را به همراه دارد. همچنين اگر براي هر شكاف يك فشار مويينگي ثابت فرض شده به طوري كه شكاف هاي بالاتر، فشار مويينگي بيشتري داشته باشند روند تخليه ي بلوك ها و توزيع اشباع نهايي بسيار شبيه به حالت پيوستگي مويينه خواهد بود كه بيانگر اين حقيقت است كه به علت تخليه ي سريع تر و شديدتر بلوك هاي ماتريس بالايي، شكاف هاي افقي بالاتر نياز به فشار مويينگي بيشتري براي برقراري پيوستگي مويينه دارند.

not abstract