تعيين كيفر مدعي امامت و مهدويت بر اساس مباني فقهي اماميه

Determining the punishment for claiming Imamate and Mahdism based on Imami jurisprudential principles

مسيله امامت از بنيادي‌ترين اصول اعتقادي تشيع به شمار مي‌رود؛ چه اين‌كه ضرورت جاودانگي دين بعد از پيامبر؟ص؟، اقتضاي صيانت نظري و عملي از تعاليم شريعت را داشته و اين مهم از رهگذر تبيين و تفسير دين توسط امام معصوم امكان‌پذير است. پرواضح است كه با عنايت به جايگاه امامت در آموزه‌هاي ديني، همواره افرادي درصدد سودجويي از اين نهاد برآمده و لذا مدعيان دروغين امامت از سده‌هاي نخستين اسلامي پديدار گشته‌اند و اين امر امروزه در قالب متمهديان يا مدعيان مهدويت نمود فراواني در جامعه داشته است. فارغ از آسيب‌شناسي و تحليل اين جريانات از ابعاد مختلف، آنچه جستار حاضر درصدد تبيين آن است اين مهم مي‌باشد كه رويكرد فقه جزايي اماميه به مدعيان امامت و مهدويت چيست. ضروت تحقيق از آن‌روست كه تاكنون پژوهش مستقلي در اين زمينه انجام نشده و فقيهان امامي نيز در اين زمينه جز به ندرت، سخن به ميان نياورده‌اند. جستار حاضر كه به شيوه توصيفي _ تحليلي و با مراجعه به منابع كتابخانه‌اي سامان يافته است، پس از بررسي احتمالات موجود در مسيله، به اين نتيجه رسيده است كه در صورت عارض شدن عناويني از قبيل ارتداد و افساد في‌الارض، بر عمل مدعيان دروغين، مي‌توان ايشان را به حدود مقرر شرعي محكوم نمود؛ در غير اين صورت مجازات ايشان تابعي از باب تعزيرات بوده و حكومت اسلامي با ملاحظه جوانب مختلف، كيفر چنين فردي را مشخص خواهد نمود.

The issue of Imamate is one of the most fundamental principles of Shia belief; because the necessity of the immortality of religion after the Prophet (PBUH) requires theoretical and practical protection of the teachings of the Shari'a, and this is possible through the explanation and interpretation of religion by innocent Imam (AS)(Imam Masoom). It is obvious that considering the position of Imamate in religious teachings, there are always people trying to profit from this institution and therefore, the false claimants of the Imamate have emerged from the first centuries of Islam, and this has been reflected in the society today in the form of the claimants of Mahdism. Regardless of the pathology and analysis of these currents from different dimensions, what the present study seeks to explain is what is the approach of Imami criminal jurisprudence to the claimants of Imamate and Mahdism. The necessity of research is that so far no independent research has been done in this field and the Imami jurists have not spoken about it except rarely. The present study, which has been described in a descriptive-analytical manner and with reference to library sources, after examining the probabilities in the problem, has concluded that if evidence such as apostasy (irtidad) and corruption on earth (Ifsad fi al-Arth) is proven, it is possible that the false claimants sentenced to a certain sharia punishment; Otherwise, their punishment will be a kind of Ta'zira , and the Islamic government will determine the punishment of such a person by considering different aspects.