تحليل مجموعه‌ داستان «لبخند انار» هوشنگ مرادي كرماني از منظر غناي روان شناختي برنامۀ فبك

The Analysis of Hushang Moradi Kermani’s Story Collection “Labkhan-e-Anar” Regarding the Psychological Richness of P4C Program

برنامة فلسفه براي كودكان (فبك)، مهارت‌هاي ارزشمندي مانند تفكر پيرامون مفاهيم و موقعيت‌هاي گوناگون زندگي و قدرت استدلا‌ل‌، تمييز و داوري است. رويكردي نوين در تعليم و تربيت كه متيو ليپمن آمريكايي در آغاز دهۀ 1970 ميلادي بنياد نهاد و آموزش كودكان و نوجوانان دانش‌آموز، فراتر از شيوه‌هاي كهنه در نظام‌هاي سنتي آموزش و پرورش، هدف آن و داستان ابزار اساسي اين برنامه است؛ زيرا داستان موقعيت‌هاي مختلف زندگي را با قابليتي بالا ترسيم و كودك و نوجوان را براي مواجهة منطقي با مسائل زندگي آماده مي‌كند. بنابراين، داستان‌هاي فبك سه غناي ادبي، فلسفي و روانشناختي دارند كه اين پژوهش غناي روانشناختي مجموعه‌داستان‌ «لبخند انار» هوشنگ مرادي كرماني را با رويكرد توصيفي- تحليلي بررسي كرده‌است. نتيجۀ پژوهش حاكي از آن است كه اغلب داستان‌ها‌، قابليت بالايي از نظر غناي روانشناختي دارند؛ ولي براي استفاده در برنامۀ فلسفه براي كودكان، بايد ضعف‌هاي آن‌ها را اصلاح كرد. 12 داستان مجموعۀ «لبخند انار» از نظر زبان و استفاده از واژگانِ مناسب، مطلوب و 3 داستان تا حدي مطلوب است. از نظر تناسب مفاهيم داستان با درك كودكان نيز، 8 داستان مطلوب، 6 داستان تا حدي مطلوب و 1 داستان نامطلوب است.

Philosophy program for children (P4C) is considered as valuable skills like pondering contents and various situations of life, and being able to argue, distinguish and judge. Matthew Lipman presented a novel approach in early 1970s which aims to teach children and teenagers by the ways beyond the old methods in traditional nurture systems. This approach applies story as the main tool. In fact, stories draw different life situations with high quality and make children get ready to face life problems logically. Therefore, P4C stories are enriched with literal, philosophical and psychological contents. The present study has analyzed psychological richness of “Labkhand-e-Anar” by Houshang Moradi Kermani applying descriptive-analytic approach. The findings reveal that a majority of the stories have high psychological richness, although if they are supposed to be used in P4C, the weaknesses must be corrected. 12 stories of this collection are optimal in terms of appropriate word use and three stories are rather optimal. Coherently, eight stories are optimal for children in terms of child’s perception, while six stories are rather optimal and one is non-optimal.