نراق، نگين شهري رو به زوال در كوير: پژوهشي در جمعيت شناسي تاريخي- انسان شناختي

no title

جمعيت شناسي مردم شناختي به عنوان حوزه اي نو ظهور با هدف مطالعه ي عميق تر پديده هاي جمعيتي توسعه يافته است. پژوهشگران از دريچه ي آن در تلاش هستند تا با تلفيق داده هاي كمّي و كيفي به آنچه كه جان كالدول آن را تجربه ي شفاف مي نامد، رهنمون شوند. هدف از اين مطالعه، بررسي علل تغييرات جمعيتي و افزايش سالخوردگي جمعيت در شهر تاريخي نراق است. با توجه به رويكرد جمعيت شناسي مردم شناختي حاكم بر اين مطالعه، روش هاي پژوهشي مورد استفاده، مجموعه اي از داده هاي چند شكلي و يافته هاي مردم شناسي اعم از مردم نگاري و مطالعات در زماني است. نتايج حاصل از اين مطالعه بيانگر سهم عوامل تاريخي همچون قحطي، شورش نائب خان كاشي در نراق، بلاياي طبيعي از جمله زلزله، و اختلافات ديني ـ فرقه اي از منظر جمعيت شناسي كلان و سهم عوامل ديگري نظير فرهنگ و مضيقه هاي نهادي-اجتماعي نظير جنسيت و اقتصاد حاكم بر اين منطقه از منظر جمعيت شناسي خرد نگر است. در مجموع تمامي عوامل خرد و كلان فوق الذكر در طول زمان منجر به مهاجرت شمار چشمگيري از جمعيت اين منطقه، رشد منفي جمعيت، تحول در ساختار سني در جهت سالخورده شدن جمعيت در شهر نراق شده است.

no abstract