تحليل انتقادي ديدگاه قرآنيون اهل سنت در تبيين تفاوت واژگان «رسول» و «نبي» مبني بر عدم حجيت حديث

A critical analysis of Sunni Qur’anists’s view on the difference between the terms rasoul and nabie and their consequent rejection of Hadith validity

واژگان «رسول» و «نبي» گرچه به صورت گسترده ­اي در قرآن كريم و فرهنگ اسلامي مورد استفاده بوده، اما به نظر مي ­رسد، عدم بررسي ­هاي دقيق و عيني از معنا، مصداق و ويژگي­ هاي اين دو واژه در متن قرآن كريم موجبات عدم توافق بر مفهوم دقيق اين واژگان را فراهم آورده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي و ارزيابي ديدگاه ­هاي جديد قرآنيون مبني بر تفاوت اين واژگان و تبيين معناي ارائه ­شده از سوي ايشان كه به ­انكار حجيت و لزوم بقاي حديث منجر شده است، نگارش يافته است. از آن­ جايي كه مبناي ديدگاه قرآنيون در نظريه عدم ضرورت و حجيت احاديث رسول­ الله­ (ص)، بر اساس تعريفي جديد از اين ­دو واژه است، با تتبع جامع اين واژگان در متن قرآن كريم و تحليل و بررسي آن و با تحليل و بررسي نظرات قرآنيون، ديدگاه آنان نقض گرديده وبه اين نتيجه رسيده است كه بر اساس نتايج مستخرج از آيات قرآن كريم، رسول و نبي در مفهوم لغوي، متفاوت؛ اما در مصداق و وظايف، مساوي هستند. بنابراين، به دليل عدم همخواني معني ارائه شده از سوي قرآنيون با معناي برخاسته از قرآن، ادله­ ايشان مردود و حجيت و ضرورت احاديث نبوي اثبات مي­ گردد.

The terms rasoul and nabie have widely been used in the Qur’an and the Islamic culture, but there is no consensus on the exact meanings of these two concepts yet. This is due to the lack of deep and objective scrutiny of the meanings and the contextual instances of those words in the Qur’an. The present study is conducted on the purpose of analyzing and evaluating the Qur’anists’ views about the disparity of rasoul and nabie, which has resulted in the rejection of Hadiths. Since their view is based on the non-necessity and non-validity of the prophet’s quotations for the understanding and interpretation of the Qur’an, this study seeks to come up with new definitions of the two words through a comparative analysis of the Qur’anic contexts in which they appear. Once the findings are compared to the viewpoints of Qur’anists, it emerges that those scholars are wrong. According to what is understood from the verses, rasoul and nabie are denotatively different but functionally and referentially the same. Because there is no congruence between this linguistic finding and what the Qur’anists believe, their idea about the invalidity of the prophet’s Hadiths is rejected.