ملي گرايي و جنبش زنان در ايران (1285- 1342 ه.ش)

Nasionalism an‎d Iranian Women Movement (1906-1963 AD)

رشد مناسبات سرمايه داري در سده 19 و تاثيرات ناشي از رشد سوسياليزم، سبب تحول در مقام اجتماعي زن، مشاركت زنان وظهور فمينيسم در غرب شد. نهضتي كه اتحاد زنان جهان و مبارزه براي كسب حقوق يكسان با مردان را درپي داشت. در سده 20، استفاده از نيروي زنان توسط نظامهاي كمونيستي و فاشيستي، هم‌زمان با رشد روزافزون تمايلات ناسيوناليستي، بر دامنه كنشگري زنان در جوامع درحال توسعه و متاثر از روابط با غرب، مانند ايران افزوده شد. درنتيجه، مقارن جنبش مشروطيت، زنان ايراني در تكاپوي دريافت بخشي از حقوق اجتماعي خود، به اقداماتي دست زدند كه پيشتر در روند جنبش زنان اروپايي ديده شد. طي سالهاي 1285 تا 1342 شمسي، رواج انديشه‌هاي نوگرايانه و ناسيوناليستي، سهم عمده‌اي در پويش جامعه داشت و در اين بين، زنان در اين فرايند، خود را در سطحي تقريباً همطراز با مردان قرار دادند. اين پژوهش با تكيه بر روش توصيفي-تحليلي، درصدد است تا به اين پرسش اساسي پاسخ دهد كه ملي‌گرايي در ايران معاصر، چگونه در پيدايش و روند جنبش زنان ايران تأثير داشته و بين ملي‌گرايي و حق‌خواهي زنان چه رابطه‌اي وجود دارد؟ يافته هاي تحقيق نشان مي دهد ملي‌گرايي و كنشهاي ضد استعماري و ضد استبدادي، بسترساز ورود زنان به عرصه اجتماع شد و باوجود بهره مندي ملي‌گرايان از مشاركت زنان و تأييد آزادي اجتماعي و سياسي آنان، ولي حقوقي كه زنان خواستار آن بودند؛ به آن‌ها اعطاء نشد و همين امر موجب گرديد تا جنبش زنان، روشهاي ديگري را براي كسب حقوق خويش دنبال كند.

The growth of capitalist relations in the 19th century and the effects of the growth of socialism led to a shift in women's social status, women's participation, and the rise of feminism in the West. A movement that united the women of the world and fought for equal rights with men. In the 20th century, the use of women force by communist and fascist regimes, along with the growing nationalist tendencies, increased the scope of women's activism in developing societies influenced by relations with the West, such as Iran. As a result, at the same time as the constitutional movement, Iranian women, in an effort to obtain a portion of their social rights, took steps previously seen in the European women's movement. From 1285 to 1342, the spread of modernist and nationalist ideas played a major role in the development of society, and in the process, women in this process, placed themselves on an almost equal level with men. Relying on a descriptive-analytical method, this study seeks to answer the fundamental question of how nationalism in contemporary Iran has affected the emergence and trend of the Iranian women's movement and what is the relationship between nationalism and women's rights? The research findings show that nationalism and anti-colonial and anti-authoritarian actions paved the way for women to enter society, and despite the nationalists' enjoyment of women's participation and the affirmation of their social and political freedom, the rights that women demanded; They were not granted it, and this led the women's movement to pursue other methods of obtaining their rights. Other legal and socio-cultural practices that have kept Iranian women dynamic in the current century.