امانت‌گذاري متوفي: سنت تدفين در ميان كوچندگان بختياري

The Deceased Entrusting:A Burial Tradition among Bakhtiari Nomads

مطالعه گورستان‌ها و شيوه‌هاي تدفين جوامع گذشته و كنوني، در شناخت بهتر ساختارها و سنت‌هاي اجتماعي-فرهنگي گروه‌هاي انساني مؤثر است و نقش مهمي در پژوهش‌هاي باستان‌شناختي و انسان‌شناختي دارد. در ميان جوامع كوچنده برخي سنت‌هاي آييني وجود دارد كه با سنت‌هاي آييني جوامع يكجانشين اندكي متفاوت است. يكي از اين سنت‌هاي آييني، امانت‌گذاري متوفي در يك گورستان يا يك محل به صورت موقت و سپس جابه‌جا كردن آن به محل نهايي دفن است. اين نوع تدفين كه در مطالعات باستان‌شناختي جزو يكي از انواع تدفين ثانويه در نظر گرفته مي‌شود، در ميان كوچندگان بختياري به طور متداول ديده شده است. مطالعه موردي حاضر با محوريت طايفه بهداروند و مصاحبه با افراد محلي در اتحاديه طايفه‌اي بختياري و به‌كارگيري روش كتابخانه‌اي، به بررسي چگونگي انجام سنت آييني امانت‌گذاري متوفي در بين كوچندگان بختياري و عوامل آن مي‌پردازد و نشان مي‌دهد كه گروه‌هاي كوچنده مذكور، بر اساس چه معيارها و عواملي به اين سنت آييني اقدام مي‌كردند.

The study of cemeteries and burial practices of past and present societies help us to understand the socio-cultural structures of human groups and play an important role in archaeological and anthropological researches. There are some ritual behaviors among nomad groups slightly different from the ones of sedentary communities. One of these ritual practices is entrusting the deceased to temporary cemetery or site and then move them to the final burial site. This type of burial, which is considered as one of the secondary burial types in archeological studies, has been commonly seen among Bakhtiari nomads. By focusing on the Behdarvand Bab, taking interviews to local individuals in the Bakhtiari tribal unio‎n and applying the library method, the present case study deals with the ritual tradition of entrusting the deceased among Bakhtiari nomads and its agents. Findings show that according to what practices and patterns the mentioned nomad groups accomplish this ritual tradition.