عنوان مقاله :
واكاوي ساختار «وَدَّ» و «لَو» در قرآن و بررسي چگونگي ترجمه آن در ترجمه هاي فارسي قرآن
عنوان به زبان ديگر :
Rethinking the Structure of “wadda” and “law” in the Qur’an and How to Translate Them in Persian Translations of the Qur’an
پديد آورندگان :
محمدجعفري، رسول دانشگاه شاهد , محققي، حسين دانشگاه علامه طباطبايي
كليدواژه :
ترجمه قرآن , لغزش هاي مترجمان , وَدَّ» , «لَو»
چكيده فارسي :
يكي از خدمات مهمي كه قرآن پژوهان از ديرباز و به‌ويژه، در دوره معاصر در آستانه قرآن ارائه كرده‌اند، سعي بر ترجمه آيات قرآن جهت فهم همگاني است. به رغم همه اين تلاش ها، گاه به دليل كم‌توجّهي به قواعد ادبي، در ترجمه ها لغزش‌هايي پديدار گرديده است. از جمله، ترجمه ساختار «وَدَّ» و «لَو» -كه در دوازده موضع قرآن به كار رفته اند- است. بنابر ادله ادبي-قرآني، «لو» در اين ساختار، مصدريه بوده و با صله‌اش به تأويل مصدر رفته و مفعولٌ‌به براي فعل «وَدَّ» است و طبق قول بسياري از لغتنامه‌هاي معتبر عربي آنچه كه در ساختار فعل «وَدَّ» و «لَو» معناي تمني مي‌دهد فعل «وَدَّ» و نه «لَو» است. بررسي سيزده ترجمه مشهور قرآن، نشان داده كه ترجمه‌ها غالبا يا براي «وَدَّ» معادل‌يابي ناصوابي داشته و با تعابيري چون: «دوست دارد» و «خوش دارد» به خطا رفته‌اند و يا در ترجمه «لو» با تعابيري چون: «اي كاش» و «كاش» و حرف ربطيِ «كه»، لغزش داشته‌اند و يا همزمان در ترجمه هر دو واژه «وَدَّ» و «لَو» اشتباه كرده‌اند. در ترجمه اين دوازده آيه؛ رضايي پنج بار ترجمه صحيح، مكارم چهار نوبت ترجمه صحيح، حداد عادل دو بار ترجمه صحيح، صفارزاده و قمشه‌اي نيز هر كدام يك نوبت، ترجمه صحيح ارائه كرده‌اند.
چكيده لاتين :
One of the important services that Qur’anic scholars have provided for a long time, especially in the contemporary period, was the translation of the Qur’anic verses for public understanding. Despite all efforts, mistakes have sometimes appeared in translations due to lack of attention to literary rules. Among them is the translation of the structure of “wadda” and “law”, which are occurred 12 times in the Qur'an. Based on literary-Qur’anic rules, in this structure “law” is a masdar (simple verb), which has been changed to mafūl (object) for the verb “wadda”. According to many famous Arabic dictionaries, the desire (tamannā) in the combination of “wadda” and “law” refers to “wadda” and not “law”. The examination of thirteen famous translations of the Qur’an shows that they have often chosen either incorrect equivalents for “wadda”, with expressions such as “he/she loves” and “he/she wants”, or have mistakenly translated “law” with interpretations such as “wish” and “I wish”, or have presented a wrong translation of the combination structure. In the translation of these twelve verses; Rezaei has translated correctly five times, Makarem four times, Haddad Adel twice, Saffarzadeh and Ghomshei once.
