اثر درآمد بر كاهش سوء تغذيه در ايران: شواهدي بر اساس طرح آمارگيري از هزينه و درآمد خانوارهاي شهري طي سال‌هاي 1387 و 1395

The Impact of Income on Malnutrition in Iran: Evidence from Urban Household Income and Expenditure Surveys between 2008 and 2016

موضوع سوء تغذيه يكي از چالش‌هاي سياست‌گذاري در حوزه جمعيت و مقابله با فقر است. سوءتغذيه مي‌تواند بهره‌وري و در نتيجه درآمد را كاهش دهد و منجر به تله‌ي فقر غذايي شود. عوامل اقتصادي-اجتماعي متنوعي روي سوءتغذيه اثرگذار است. افزايش درآمد خانوار مي‌تواند يكي از عوامل موثر بر كاهش سوءتغذيه باشد. امّا اين مهم تنها در صورتي اتفاق مي‌افتد كه ميزان مصرف كالري و ساير درشت‌مغذي‌ها با درآمد افزايش يابد. در اين مقاله كشش درآمدي كالري و درشت‌مغذي‌هاي پروتئين، كربوهيدرات و چربي براي مناطق شهري ايران به دو روش غيرپارامتريك و پارامتريك تخمين زده مي‌شود. بدين منظور از داده‌هاي طرح آمارگيري از هزينه و درآمد خانوارهاي شهري طي سال‌هاي 1387 تا 1395 براي محاسبه ميزان كالري و درشت‌مغذي خريداري شده خانوار و نيز درآمد خانوار استفاده مي‌شود. نتايج تخمين غيرپارامتريك نشان مي‌دهد در دهك‌هاي پايين درآمدي با افزايش درآمد اين كشش بزرگتر از صفر و معنادار است اما در دهك‌هاي بالاي درآمدي نزديك به صفر است. نتايج تخمين‌ پارامتريك نيز كشش درآمدي مقدار كالري و درشت‌مغذي‌ها را بين 0.18 و 0.27 نشان مي‌دهد. در نتيجه سياست‌هاي افزايش درآمد در ايران به بهبود وضعيت تغذيه كمك مي‌كند.

Malnutrition is a big challenge in population and anti-poverty policy making. It could adversely affect productivity and lower income, which result in a food poverty trap. A diverse set of socio-economic factors affect malnutrition. Income growth could be an important factor in lowering malnutrition. However, a key requirement is that calorie and macronutrients demand also increase with income. In this paper we use parametric and non-parametric methods to estimate the income elasticity of calorie and macronutrients (protein, carbohydrates, and fat) for urban areas of Iran. We combine data from urban household income and expenditure surveys between 2008 and 2016 to calculate income, purchased calorie and macronutrients of households. The non-parametric results show that the income elasticity is significantly different from zero in low-income households but becomes insignificant in higher deciles. The parametric results show that the income elasticity of calorie and macronutrients are between 0.18 and 0.27. Thus, policies that enhance household income are effective in reducing malnutrition.