سياست جنايي اجرايي پليس ايران در استفاده از ابزارهاي عدالت ترميمي در قبال اطفال و نوجوانان

Executive criminal policy of the Iranian police in the use of restorative justice tools against children and adolescents

زمينه و هدف: از آنجايي كه اطفال و نوجوانان به لحاظ داشتن شرايط خاص جسماني، عاطفي و رواني در معرض خطر انواع بزه‌ديدگي‌ها و بزه‌كاري‌ها قرار مي‌گيرند، لذا سياست جنايي اجرايي پليس در قبال حمايت از اين گروه سني، بسيار حايز اهميت مي‌باشد. هدف اين پژوهش بررسي سياست جنايي پليس ايران در قبال حمايت از اطفال و نوجوانان در معرض خطر است. روش‌شناسي: اين پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي و به لحاظ اجرا پيمايشي است. در روش پيمايشي از جامعه آماري كارشناسان انتظامي 850 نفري با محاسبه حجم نمونه به تعداد 353 نفر استفاده شد كه اين تعداد به صورت نمونه‌گيري احتمالي طبقه‌اي براي پاسخ به سوالات پرسش‌نامه انتخاب شدند. پس از جمع‌آوري داده‌ها از نرم‌افزار spss جهت توصيف و تحليل داده‌ها استفاده گرديد. بديهي است سوالات و فرضيه‌هاي پژوهش با استفاده از شاخص‌ها و آزمون‌هاي پيشرفته آماري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه سياست جنايي اجرايي پليس ايران در قبال اطفال و نوجوانان در معرض خطر بايد با برگزاري دوره‌هاي آموزشي نظام‌مند براي كاركنان پليس و انجام اقدامات حمايتي، مشاركتي و تعاملي در قبال اطفال و نوجوانان تقويت شود. نتيجه‌گيري: در حقوق ايران با وجود تأكيد ماده 31 قانون آيين دادرسي كيفري مبني بر تأسيس پليس ويژه اطفال و نوجوانان، وظايف و اختيارات براي پليس در قبال اطفال و نوجوانان مغفول مانده است.

Since children and adolescents are at risk of various types of injuries and delinquencies due to their special physical, emotional and psychological conditions, the executive criminal policy of the police in supporting this age group is very important. The purpose of this study is to investigate the criminal policy of the Iranian police in protecting children and adolescents at risk. This research is applied in terms of purpose, descriptive in terms of survey and survey in terms of implementation. In the survey method, the statistical population of 850 law enforcement experts was used by calculating the sample size of 353 people, who were selected as a possible stratified sampling to answer the questionnaire questions. After data collection, SPSS software was used to describe and analyze the data. Obviously, the research questions and hypotheses have been analyzed using advanced statistical indicators and tests. The findings show that the executive criminal policy of the Iranian police against children and adolescents at risk should be strengthened by holding regular training courses for police officers and taking supportive, participatory and interactive measures against children and adolescents. Despite the emphasis of Article 31 of the Code of Criminal Procedure on the establishment of a special police for children and adolescents, the duties and powers of the police towards children and adolescents have been neglected.