راهبرد هاي توسعه و آمايش جغرافيايي مناطق مرزي جنوب شرق ايران

مناطق مرزي با توجه به فاصله نسبي كه تا مناطق داخلي كشور دارد ، از محروميت مضاعفي نسبت به مناطق داخلي تر رنج مي برد. در كشورما اين وضعيت از شدت و عمق بيشتر برخوردار است. به گونه اي كه استان سيستان و بلوچستان از نظر شاخص محروميت ، جزء محروم ترين استان هاي كشور است. در مناطق شرقي ايران تلفيق خشم طبيعت با خشونت انساني حاصل از تروريسم، بستر مناسبي براي اقدامات اشرار و تحت الشعاع قرار دادن نظم و امنيت ايجاد كرده است، همچنين تهديداتي چون مهاجرت هاي غيرقانوني، قاچاق مواد مخدر و سلاح هاي غيرمجاز، جنايات سازمان يافته، ورود كالاهاي ممنوعه، ناامني در نواحي مرزي و حمله به پاسگاه هاي مرزباني و... در كنار توطيه هاي تجزيه طلبانه به ويژه پس از جنگ افغانستان، امنيت مرزهاي شرقي ايران را به مخاطره انداخته است. دراين پژوهش توصيفي ابتدا از طريق مدل سوات[1] عوامل قوت ، ضعف ، تهديد و فرصت از طريق روش دلفي جمع آوري و سپس مولفه هاي پژوهش مشخص شد و پس از انجام محاسبات طي روشي تلفيقي با مدل AHP مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. در نتيجه اين پژوهش راهبرد تدافعي با مقدار اندازه گيري شده 4/078 به عنوان راهبرد برتر و پس از آن راهبرد تهاجمي با مقدار 3/895 به عنوان راهبرد مكمل آمده است كه نشان دهنده تاثير مقايسه هاي زوجي گويه هاي مندرج در مدل سوات مي باشد.