پديد آورندگان :
صابري نيا، زهرا دانشگاه پيام نور تهران , محمدي بدر، نرگس دانشگاه پيام نور تهران , كوپا، فاطمه دانشگاه پيام نور تهران , درودگريان، فرهاد دانشگاه پيام نور تهران
چكيده فارسي :
هدف پژوهش حاضر، نقد ماهيت تأويلي مثنوي معنوي به‌عنوان وجهي تقديري و پويا در ادبيات است. براي جهت دهي و اعتباربخشي به اين هدف، رويكردهاي تأويل مولوي را براساس فلسفة انديشگاني و پديدارشناسي تأملي پل ريكور مشخص كردهT نشان داده ايم كه تأمل و فكرت در تأويل چگونه سبب شده مثنوي در رديف پرنفوذترين متن هاي نوشتاري باشد و واجد سه خصيصة توضيح، فهم و كاربست شود. نگارندگان مقالة حاضر برآنند براي تفسير هر متني، لازم است فرايند شكل گيري متن و رابطة آن با سخنوري، ديالكتيك و كاربردزدايي بررسي شود. ازاينرو، با بررسي انگاره هاي تأويل در مثنوي معنوي نشاندادهاند كه اين اثر، توصيف فربهي از فهم است و فهم، زبان آن را غني، دلالت گرايانه، پويا و خودآيين ساخته‌است؛ ازاينرو، مثنوي معنوي در مقام يك اثر كلاسيك5 و تأملي در سوية متن، حاوي ديسكورس و موكول به تأويل و در خوانش، تماميتي كن شدار و ديالكتيك مند است كه به خواننده فرصت فهم و بازپيكربندي معنا را مي دهد.
چكيده لاتين :
The present paper aims at a critical study of the interpretive nature of Masnavi as a determining and dynamic dimension in literature. To orientate and validate this aim, we have specified Molavi’s interpretive approaches based on Paul Ricoeur’s philosophy and reflective phenomenology and have, thus, demonstrated how thought and reflection on interpretation have turned Masnavi into one of the most influential written texts, which displays the three characteristics of explication, understanding, and application. The authors hold that for the interpretation of any text, it is necessary to study the process of the formation of the text and its relation with oratory, dialectics, and de-application. Therefore, studying the elements of interpretation in Masnavi, the authors have shown that this work offers a thick description of understanding, and understanding has made its language dynamic, signifying, and self-sufficient. Consequently, as a classic and a reflection on the textual dimension, Masnavi encompasses discourse, rests on interpretation, and, in reading, forms an active and dialectical totality that gives the reader the opportunity for the understanding and reconfiguration of meaning.
