كليدواژه :
ساقي نامه , شعر غنايي فارسي , گفتمان , اصالت احساس , فرديت , شراب
چكيده فارسي :
ساقي نامه (و مغني نامه) يكي از گونه هاي غيرمستقل ادب رسمي پيش از قرن هشتم هجري و گونه شعري مستقل پس از اين دوره است كه اغلب در قالب مثنوي و بحر متقارب سروده شده و در آن، شاعر با تصاوير خمري، اغراضي چون اغتنام فرصت، باده نوشي و لذّت، گذشت عمر و بي وفايي روزگار را با اعتراض به سنت رايج جامعه بيان مي كند.
در اين پژوهش، ابتدا، به بررسي ريشه ها و علل آفرينش ساقينامه به عنوان يك نوع ادبي، از ميان نوع ها و ضدنوع ها پرداخته مي شود؛ سپس، نشانه هاي پركاربرد آن و پيام آنها از رهگذر مقايسه با هم تباران ساقي نامه (خمريه، قصيده، غزل، رباعيات خيام) نقد خواهد شد. در ادامه نيز به تحليل شيوِۀ بيان هنري اين نوع ادبي و ضرورت اجتماعي و روانشناسي سرودن آن اشاره مي شود و در نهايت، محتواي ساقي نامه بررسي مي گردد.
حاصل كار نشان مي دهد ساقي نامه هاي بنيادين يكي از ضد نوع هاي حماسه و قصيده اند كه از مجراي ذهن شاعران حكيم و فيلسوف زاييده شده اند و ساقي (مغني) و شراب (موسيقي) و روزگار و من شاعر مهمترين نشانه هاي آن هستند كه از طريق بيان كمينه گرايانه، تقابل گرايانه؛ انشايي با ابزار ديالوگ يكطرفه، نگرش موجود در باب ماهيت و چيستي انسان و جهان هستي را به چالش مي كشند
چكيده لاتين :
Saghinameh (and Moghani-nameh) is an independent form of official literature dating back to the 8th century AH. Independent poetry after this period is often written in the form of Masnavi and Motaghareb, in which the poet with images of vinos expresses exaggerations such as frustration, wind, writing, and pleasure, passing through the life of life, and protesting against the popular traditions of the society. In this research, firstly, the roots of Saghinameh story are explored as a literary form, among genres and anti-genres. Then, the signs and messages frequently used in the book are critically studied through comparisons with its counterparts such as vinos poem, sonnets, odes and poems of Khayyam. Also, the artistic expressions of this kind of literature are analyzed along with the social necessity and psychology of its compilation. Ultimately, the content of the essay will be reviewed. The result of the study indicates that basic Saghinamehs are anti-epics and a poetic genre created by wise poets and philosophical minds, and the cupbearer (harpist), wine (music), time, and I, namely the poet, are the most important signs that challenge the existing attitude toward nature and the nature of man and the universe through a minimalist and opposing language articulated with one-way dialogues.
