عنوان مقاله :
تحليل محتوايي كمي-كيفي عناصر داستاني قصه هاي رسول پرويزي
عنوان به زبان ديگر :
The quantitative-qualitative content analysis of fictional elements in Rasoul Parvizi's stories
پديد آورندگان :
موحدي مهرآبادي، محمدباقر دانشگاه پيام نور استان قم، قم، ايران
كليدواژه :
رسول پرويزي , عناصر داستان , ايجاز , زبان طنز
چكيده فارسي :
بازخواني و نقد تحليلي آثار نويسندگان نسل دوّم داستان نويسي معاصر ايران، با ابزار و روش هاي نوين نويسندگي، جدا از كشف برخي از زواياي پنهان اين آثار، برخي از توانايي ها يا كاستي هاي فن داستان نويسي نويسنده را نيز روشن مي سازد. در اين پژوهش، كلّيّه داستان هاي رسول پرويزي از زاويه هشت عنصر مهم داستان نويسي، به تفصيل نقد و بررسي شده است.
روش مطالعه پژوهش حاضر، كتابخانه اي با رويكرد تحليلي-توصيفي و با استقراء تام صورت پذيرفته است. نتايج به دست آمده در اين تحقيق بيانگر آن است كه رسول پرويزي از به كارگيري شگردهاي مدرن داستان نويسي، بهره نبرده است؛ بدين معنا كه شخصيّت ها اغلب ايستا هستند؛ پيرنگ ها بيشتر باز و خاطره گونه اند و داستان ها داراي وحدت موضوع و وحدت زمان و مكان نيستند. در مقابل، به كارگيري زبان طنز، شناخت كامل از شخصيّت هاي داستان در يك جغرافياي واحد و صميميّت در روايت، مابه ازاي مناسبي است براي جبران فقدان صناعات جديد در مسير جذابيّت داستان.
چكيده لاتين :
The review and critical analysis of the works of writers in the second generation of Iranian contemporary story telling with new means and methods of writing clarify some of the abilities and drawbacks of narration technique of writers apart by detecting some of the hidden aspects of these works. In this research, all of Rasoul Parvizi's stories have been criticized and analyzed in detail based on eight important elements of storytelling. Methodologically, the present study is based on library work with an analytical-descriptive approach. It has been conducted through complete inductivity. The results of this research demonstrate that Parvizi seldom uses the new styles of narration and using them in some cases is due to the nature of his writing and unconsciousness rather than his contemplation and previous thought. In contrast, the use of comic language, the full recognition of the characters in a single geography and intimacy in narration compensate for the lack of new styles in attracting the audience.
عنوان نشريه :
كاوش نامه زبان و ادبيات فارسي
