عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش مهارت‌هاي اجتماعي با روش چندرسانهاي بر رفتار سازشي دانش‌آموزان كم‌توان‌ذهني
عنوان به زبان ديگر :
Effectiveness of Social Skills Training with Multimedia Instruction Method on Social Adjustment of Mentally Disable Students
پديد آورندگان :
مرادي، رحيم دانشگاه اراك - دانشكده علوم انساني - گروه علوم تربيتي، اراك، ايران
كليدواژه :
مهارت‌هاي اجتماعي , چندرسانهاي آموزشي , رفتار سازشي , كم‌توان‌ذهني
چكيده فارسي :
هدف: اين پژوهش با هدف بررسي تأثير آموزش مهارت‌هاي اجتماعي با روش چندرسانهاي آموزشي بر رفتارسازشي دانش‌آموزان كم‌توان ذهني انجام شد. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه آماري شامل همه دانش‌آموزان كم‌توان ذهني پايه هشتم دوره متوسطه اول شهر تهران بود كه 40 نفر از آنها انتخاب و به‌طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جاي‌دهي شدند. گروه آزمايش در هشت جلسه 45 دقيقه‌اي (هفته‌اي يك جلسه) با استفاده از نرم‌افزار آموزشي چندرسانهاي محقق ساخته آموزش ديدند ولي به گروه گواه آموزشي ارائه نشد. ابزار جمعآوري دادهها، مقياس رفتار سازشي وايلند و برنامه چندرسانهاي آموزشي محقق ساخته بود. دادههاي به‌دست‌آمده با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ميانگين رفتار سازشي گروه آزمايش به‌طور معناداري بيشتر از گروه گواه بود (001/0 >P). همچنين نمرات رفتار سازشي گروه آزمايش در مهارت‌هاي ارتباطي، مهارت اجتماعي و مهارت زندگي معنادار بود (001/0 >P) ولي در مهارت حركتي معنادار نبود. نتيجه‌گيري: نتيجه اينكه برنامه آموزش مهارت‌هاي اجتماعي به روش چندرسانهاي باعث بهبود رفتار سازشي، مهارت ارتباطي، مهارت اجتماعي و مهارت زندگي دانش‌آموزان كم‌توان ذهني شد. بنابراين برنامهريزي براي ارائه آموزش به كمك چندرسانهاي به اين دانش‌آموزان اهميت ويژه‌اي دارد.
چكيده لاتين :
Objective: The purpose of this study was to
investigated the effectiveness of social skills
instruction by method of multimedia instructional
on the social compatibility of mentally disable male
students in eighth grade of secondary school.
Method: mentally retarded male students in the
eighth grade of junior forty schools of Tehran were
selected using random sampling, and divided in to
experimental and control groups using a pre-test
and post-test quasi-experimental design. The
experimental group received eight 45-minute
sessions (one session per week) using multimedia
software by researcher designed training, but no
training was provided to the control group. Data
collection tools, were adaptive behavior scale,
researcher designed Winelend scale and educational
multimedia applications. Data were analyzed using
multivariate analysis of multivariate covariance.
Results: The results showed that the experimental
group had significantly greater mean adaptive
bBehavior than the control group (p>0/001). In
addition, adaptive behavior scores of the
experimental group in communication skills, social
skills and life skills were significant (p>0/001) but
not significant in motor skills. Conclusion: Social
skills training program using multimedia improved
adaptive behavior, communication skills, social
skills and life skills mentally retarded students. So
planning to provide training to the students through
of the method multimedia is particularly important.
عنوان نشريه :
كودكان استثنايي
