بررسي تأثير برنامه‌ توانبخشي مبتني بر روش حركتي اسپارك بر مهارت‌هاي حركتي و هوش‌هيجاني در دانش‌آموزان با آسيب بينايي شهر اصفهان

An Investigating of the Effect of Rehabilitation Program Based on Spark Motor Method on Motor Skills and Emotional Intelligence in Students with Visual Impairment in Isfahan

هدف: اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي برنامه‌ توان‌بخشي مبتني بر روش حركتي اسپارك بر مهارت‌هاي حركتي و هوش هيجاني در دانش‌آموزان با آسيب بينايي شهر اصفهان در سال 1399 انجام شد. روش: در اين پژوهش نيمه‌تجربي كه به‌صورت پـيش­آزمون– پس­آزمون با گروه كنترل اجرا شد، 30 نفر از دانش‌آموزان با آسيب بينايي شهر اصفهان با ميانگين سن 17/12 سال با استفاده از شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي به 2 گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) تقسيم شدند. برنامه توانبخشي مبتني بر فعاليت­هاي بدني برگرفته از روش حركتي اسپارك به مدت 8 هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 60 دقيقه روي گروه آزمايش اجرا شد. گروه كنترل در اين مدت در برنامه تمريني شركت نداشتند. در آغاز و انتهاي برنامه توانبخشي، شاخص‌هاي مهارت‌هاي حركتي و هوش‌هيجاني در هر دو گروه در شرايطي مشابه با استفاده از پرسشنامه‌هاي استاندارد هوش‌هيجاني شات و همكاران (1998) و آزمون تبحر حركتي برونينكس-اوزرتسكي (1972) برآورد شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي تحليل كواريانس چند‌متغيري تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد كه برنامه‌هاي توانبخشي مبتني بر فعاليت‌‌ بدني بر شاخص‌هاي مهارت‌هاي حركتي در دانش‌آموزان با آسيب ‌بينايي شهر اصفهان تأثير معناداري داشت (05/0P≤). همچنين تأثير برنامه تمريني بر هوش ‌هيجاني آزمودني‌ها معنادار بود (05/0P≤). نتيجه‌گيري: اين يافته‌ها نشان مي‌دهد كه برنامه‌هاي توانبخشي مبتني بر فعاليت‌ بدني بر مهارت‌هاي حركتي و هوش‌هيجاني در دانش‌آموزان با آسيب بينايي مؤثر است. از‌اين‌رو پيشنهاد مي‌شود تا دست‌اندركاران آسيب‌ديدگان بينايي، مربيان، والدين و ورزشكاران كم‌بينا از اين روش براي پيشرفت و بهبود اجراهاي ورزشي و هوش‌هيجاني استفاده كنند.

Objective: The purpose of this study was to investigate the effect of rehabilitation program based on Spark motor method on the motor skills and emotional intelligence of students with visual impairment in Isfahan in 2020. Method: In this quasi-experimental study, which was performed as a pretest-posttest with a control group, 30 students with visual impairment in Isfahan (mean age 12.17 years) were selected by using available sampling method. Then randomly divided into two groups of experimental (n=15) and control (n=15). The rehabilitation program based on physical activity (Spark movement method) was performed for eight weeks, three sessions per week and 60 minutes each session for the experimental group. The control group did not receive any exercise during this period. At the beginning and the end of the rehabilitation program, motor indexes and emotional intelligence skills in both groups were evaluated using the standard emotional intelligence shot questionnaire (Shot et al. 1998) and Bruninks- Oseretsky test of motor proficiency (1972) in similar conditions. Data were analyzed using covariance and multivariate covariance analyses. Results: The results showed that physical activitybased rehabilitation programs had a significant effect on motor skills indices in students with visual impairment in Isfahan (P≤0.05). Also the effect of exercise program on emotional intelligence was significant (P≤0.05). Conclusion: The research findings indicated that physical activity-based rehabilitation programs are effective on motor skills and emotional intelligence indices in students with visual impairments. Therefore, it is recommended that visually impaired practitioners, coaches, parents, and comedians use this method to develop and improve student’s sports performance and intelligence.