عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش رايانه‌اي مهارت‌هاي ديداري- حركتي بر تكانش‌وري حركتي و بازداري پاسخ كودكان با اختلال كم‌توجهي/بيش‌فعالي
پديد آورندگان :
كرماني، علي داﻧﺸﮕﺎه ﻣﺤﻘﻖ اردﺑﯿﻠﯽ - ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ، اردﺑﯿﻞ، اﯾﺮان , بشرپور، سجاد داﻧﺸﮕﺎه ﻣﺤﻘﻖ اردﺑﯿﻠﯽ - ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ، اردﺑﯿﻞ، اﯾﺮان , نريماني، محمد داﻧﺸﮕﺎه ﻣﺤﻘﻖ اردﺑﯿﻠﯽ - ﮔﺮوه روانﺷﻨﺎﺳﯽ، اردﺑﯿﻞ، اﯾﺮان
كليدواژه :
آموزش رايانه‌اي مهارت‌هاي ديداري- حركتي , آموزش شناختي رايانه‌اي , اختلال كم‌توجهي/ بيش‌فعالي , تكانش‌وري حركتي , بازداري پاسخ
چكيده فارسي :
هدف: اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي آموزش رايانه‌اي مهارت‌هاي ديداري- حركتي بر تكانش‌وري حركتي و بازداري پاسخ كودكان با اختلال كم توجهي/ بيش‌فعالي انجام شد. روش: پژوهش آزمايشي با طرح پيش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعۀ آماري پژوهش شامل تمام دانش‌آموزان پسر با اختلال كم‌توجهي/ بيش‌فعالي بود كه در سال تحصيلي 98-99 در مقطع ابتدايي شهر مشهد مشغول به تحصيل بودند. نخست 450 دانش‌آموز به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب و به‌وسيلۀ مقياس درجه‌بندي كانرز فرم معلم غربال‌گري شدند. تعداد 56 نفر نمرۀ بالاي 26 داشتند. از اين افراد تعداد 30 نفر به تصادف انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از ابزارهاي بازي رايانه‌اي راياپويا پژوهشگر ساخته با الگوبرداري از نرم‌افزار آلماني Cog Pack (بستۀ آموزشي شناختي) (ماركر، 1987-2007)، مقياس درجه‌بندي كانرز فرم معلم (1969)، آزمون جايگذاري اوكانر (1920) و آزمون استروپ (1935) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيره نشان داد كه پس از كنترل نمره‌هاي پيش‌آزمون، تفاوت آماري معناداري بين ميانگين نمره‌هاي پس‌آزمون دو گروه آزمايش و كنترل در متغير اختلال كم‌توجهي/ بيش‌فعالي وجود دارد. نتيجه‌گيري: اين پژوهش نشان داد آموزش شناختي رايانه‌اي مهارت‌هاي ديداري- حركتي يك روش يادگيري اميدوار‌كننده است كه باعث كاهش تكانش‌وري حركتي و افزايش بازداري پاسخ كودكان با اختلال كم‌توجهي/ بيش‌فعالي شده است. بنابراين مي‌توان از آن به‌عنوان يك روش جايگزين يا مكمل براي مداخله‌هاي معمول اختلال كم‌توجهي/ بيش‌فعالي استفاده كرد.
چكيده لاتين :
Objective: The aim of this study was to evaluate
the effectiveness of computerized training of
visual-motor skills on motor impulsivity and
response inhibition in children with attention
deficit/hyperactivity disorder (ADHD). Method:
The design was experimental with pretest-posttest
and a control group. The statistical population of
the study consisted of all male students with
attention deficit/hyperactivity disorder, who were
studying in the elementary school of Mashhad
during the academic year 2019-2020. First, 450
students were selected via cluster sampling and
screened by the Connor's teacher rating scale. A
total of 56 students had a score above 26, which 30
of them were randomly selected and assigned to
two experimental groups and one control group.
The researcher-made computer game Rayapoya
modeled on the German software Cog Pack (The
Cognitive Training Package) (Marker, 1987-2007),
Conner's Teacher Rating Scale (CTRS) (1969),
O’Connor Dexterity Test (1920), and Stroop Test
(1935) were employed to collect the required data.
To analyze the data, multivariate analysis of
covariance (MANCOVA) was applied. Results:
The (MANCOVA) results showed that after
controlling the pre-test scores, there was a
statistically significant difference between the mean
post-test scores of the experimental and control
groups on the attention deficit/hyperactivity
disorder variable. Conclusion: This study showed
that computerized cognitive training of visualmotor
skills is a promising learning method that
improves motor impulsivity and response inhibition
in children with attention deficit/hyperactivity
disorder. Therefore, it can be used as an alternative
or complementary method for common attention
deficit/hyperactivity disorder interventions.
عنوان نشريه :
كودكان استثنايي
