بررسي تاثير رفتار درماني عقلاني هيجاني بر پريشاني روانشناختي افراد مبتلا به اختلال اضطرابي

An Investigation on the Effect of Rational Emotive Behavior Therapy on Reduction of Anxiety, Depression, and Distress in People with Anxiety Disorder in the age of Corona

مقدمه: خانواده به عنوان نخستين واحد اجتماعي، وظايف و كاركردهاي متفاوتي در ارتباط با سلامت افراد بر عهده دارد و مكان اصلي يادگيري ارزش ها، هنجارها و شكل گيري كنش و تعاملات بين فردي است كه دراين ميان باورهاي منطقي و غيرمنطقي از مهمترين عوامل انعطاف پذيري و آسيب پذيري در خانواده مي داند .پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير رفتار درماني عقلاني هيجاني بر پريشاني روانشناختي افراد مبتلا به اختلال اضطرابي صورت گرفت. روش پژوهش: اين پژوهش كاربردي و از نوع نيمه آزمايشي (به صورت پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل) بود. جامعه پژوهش حاضر افراد با تشخيص اختلال اضطرابي مراجعه كننده به بيمارستان لقمان شهر تهران بود. پس از انتخاب آزمودني ها با رعايت ملاك هاي ورود ، 20 نفر انتخاب شده، به طور تصادفي در دو گروه (رفتار درماني عقلاني هيجاني و گروه كنترل) به طور مساوي (هرگروه 10 نفر) قرار گرفتند. براي اجراي اين پژوهش، طرح آزمايشي پيش آزمون- پس آزمون با استفاده از مقياس افسردگي اضطراب استرس (DASS )اجرا شد و گروه آزمايش تحت سه ماه(هر هفته يك جلسه دو ساعته) بود. يافته ها: نتايج با روش تحليل كوواريانس تحليل شد. نتايج نشان داد مداخله رفتاردرماني عقلاني هيجاني به طور معناداري در پريشاني روانشناختي (اضطراب(0/05=F= 5/552,P)، افسردگي (0/05=F=1/880,P) و استرس(0/05=F= 2/232,P) بيماران مؤثر واقع شد. نتيجه گيري: رفتاردرماني عقلاني هيجاني با كمك به مراجع در جهت بازشناسي وسيع تر باورهاي غير منطقي خود و كاستن از اضطراب(سرزنش خود) و خصومت (سرزنش كردن ديگران و جهان) باعث كاهش مشكلات روانشناختي آنان مي شود.

Introduction: This study aimed to investigate the effect of rational emotive behavior therapy (REBT) on the reduction of anxiety, depression, and distress in people with an anxiety disorder. Methods: The present study was applied and quasi-experimental in terms of the method (consisting of pre-test, post-test, and control group). The population of this study consisted of people with anxiety disorder referred to Loghman Hospital in Tehran. 20 people who were selected as participants based on the inclusion criteria, were randomly divided into two groups (i.e., REBT and control groups) equally (10 people in each group). Experimental pretest and posttest were performed using the Depression Anxiety Stress Scale and the participants in the experimental group underwent the experiment for three months (a two-hour session per week). The results were analyzed using the analysis of covariance. Results: The results showed that REBT intervention was significantly effective in reducing patients' distress, depression, and anxiety. Conclusion: REBT can be effective in reducing patients’ psychological problems by helping them recognize their irrational beliefs better and reducing their anxiety (self-blame) and hostility (blaming others and the universe).