بررسي جايگاه شهرهاي كوچك مرزي در نظام سلسله مراتبي شهري (نمونه موردي شهرستان سردشت)

No Title

توجه به شهرهاي كوچك در برنامه ريزي هاي توسعه از دهه 1970 مورد عنايت قرار گرفت. در واقع توجه به شهرهاي كوچك به دليل ناكامي رويكردهاي قبلي توسعه مي باشد. رويكردهايي كه اجراي آنها سبب بروز مسائل حادي از حيث اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فضايي در بيشتر كشورهاي در حال توسعه گرديد. شهرهاي كوچك در ايران به عنوان مكان مركزي بيشترين روابط را با حوزه نفوذ روستاييشان دارند. نقش اين شهرها نه تنها به مراكز توزيع خدمات و بازار فروش محصولات كشاورزي موجب پويايي بخش روستايي مي شود، بلكه عاملي در تجاري شدن بخش كشاورزي در حوزه هاي روستايي نيز هست. هدف اين پژوهش تحليلي بر جايگاه شهرهاي كوچك مرزي در نظام سلسله مراتب شهري استان آذربايجان غربي مي باشد. اين تحقيق كه با روش توصيفي- تحليلي و با تكيه بر يافته هاي كتابخانه اي تهيه شده و در پي آن است كه روند جمعيت شهر سردشت را در توسعه منطقه اي با ديگر شهرهاي استان با استفاده از مدل اندازه – مرتبه در سلسله مراتب شهري نشان دهد. يافته هاي تحقيق بيانگر آن است كه شبكه شهري منطقه تا حدود زيادي با عدم تعادل جمعيتي روبه رو مي باشد؛ و با شهر نخست شهر رابطه نامتعادل وجود دارد؛ و در اين راستا بايد توجه ويژه به شهرهاي كوچك و مياني در برنامه ريزي آينده در نظر بگيريم تا به يك توازن و تعادل در منطقه برسد .

No Abstract