بازكاوي تحليلي موضع مشركان قريش در قبال وصف شريف «الرحمن»

An Analytical Review of the Position of Quraysh (Arabic: (قُرَيْشٌ Polytheists towards the Noble (Honorable) Description (Adjective) of [ar-Raḥmān] (Arabic: اَلرَّحْمانُ, Meaning: The All-beneficent, Most Gracious, Merciful)

در آيه شريفه 60 سوره فرقان، اجمالاً به اظهار جهل و ازدياد نفورِ مشركان قريش در قبال وصف شريف «الرحمن» اشاره شده است. در اين راستا، شواهد ديگري نيز در آيات و روايات موجود است. حال مسئله اينجاست كه علت اين واكنش ويژه چيست؟ مقاله حاضر بر آن است كه به روش توصيفي ـ تحليلي، پاسخ سٶال مزبور را از لابه‌لاي متون ديني و تاريخي استخراج نمايد. به نظر مي‌رسد اولاً اظهار جهل مشركان قريش صادقانه نبود و بيشتر جنبه تجاهل داشت؛ ثانياً تجاهل ايشان در قبال «الرحمن»، بهانه‌تراشي براي توجيه و تثبيت گريز از آن بود و ثالثاً انگيزه اصليِ حساسيت و نفور ويژه مشركان قريش در قبال «الرحمن» به سه عامل بر مي‌گشت: اول آنكه «الرحمن» در فضاي آن روز، نماد معبودِ بي‌شريك بود و دوم آنكه «الرحمن» به فرهنگ عقيدتيِ قبايل رقيب تعلق داشت و سوم آنكه «الرحمن» در لسان مٶمنان، پرتكرار و شعارگون بود.

The expression of ignorance and the increase (intensification) of hatred (disaffection) of the Quraysh polytheists against the noble description of [ar-Raḥmān] (Arabic: اَلرَّحْمانُ, meaning: The All-beneficent, Most Gracious, Merciful) is briefly mentioned in the verse 60 of Surah (chapter) Al-Furqan (Arabic: الفرقان, ’al-furqān; meaning: The Criterion). There are other evidences in verses and ḥadiths in this regard. Now, the issue is, what the cause of this special reaction is. This article intends [tries] to extract the answer to the mentioned question among religious and historical texts using descriptive-analytical method. Firstly, it seems that the ignorance of the polytheistic Quraysh was not sincere and was more of an ignoring method. Secondly, their ignorance of ar-Raḥmān was an excuse to justify and to be stabilized to escape from it and thirdly, the main motive for the special sensitivity and hatred (disaffection) of the polytheistic Quraysh towards ar-Raḥmān was due to three factors: first, ar-Raḥmān was a symbol of Allāh without a partner in the situation and conditions of that day, and second, ar-Raḥmān belonged to the ideological culture of rival tribes, and third, ar-Raḥmān was frequent and a motto words of believers.