مدل ساختاري رابطه بين خودكارآمدي و عملكرد اجتماعي با نقش ميانجي سازگاري دانش آموزان با مدرسه

The Structural Model of Relationship between Self-Efficacy and Social Performance with Mediating Role of Students' Adjustment to School

هدف از مطالعه حاضر ارائه مدل ساختاري رابطه بين خودكارآمدي و عملكرد اجتماعي با نقش ميانجي سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه بوده است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و از نوع مطالعات كاربردي است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه شهر ساري در سال تحصيلي 99-98 به تعداد 6190 نفر بوده است. نمونه آماري به تعداد 362 نفر و با استفاده از جدول كرجسي و مورگان و به شيوه نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي بر حسب جنسيت انتخاب شدند. جهت جمع‌آوري داده‌ها از سه پرسشنامه استاندارد خودكارآمدي، عملكرد اجتماعي و سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه استفاده شده است. براي تعيين روايي ابزارها از روايي واگرا و همگرا استفاده شد كه نتايج حاكي از مطلوب و بالا بودن روايي اين مقياس‌ها مي‌باشد و پايايي آنها با استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ براي هر يك به ترتيب برابر 0/85، 0/84 و 0/87 به‌دست آمد. به منظور تحليل داده‌هاي حاصله، از مدل‌يابي معادلات ساختاري با كمك روش حداقل مربعات جزيي از نرم‌افزار آماري پي ال اس استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين خودكارآمدي و عملكرد اجتماعي با سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه رابطه معناداري وجود دارد و مقدار 95/9 درصد از سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه و 96/1 درصد از عملكرد اجتماعي توسط خودكارآمدي تبيين مي‌شود و متغير سازگاري دانش‌آموزان با مدرسه اثر ميانجي را بر رابطه بين خودكارآمدي و عملكرد اجتماعي دارد. هم‌چنين شاخص‌هاي برازندگي مدل حاكي از آن است كه مدل ارائه‌شده از برازش مناسبي برخوردار است.

The aim of this study was to investigate the structural model of relationship between Self-efficacy and social performance with mediating role of students' adjustment to school. The method of the present study in terms of applied purpose and in terms of descriptive, correlation has been observed. The statistical population consisted of all 6190 students at the Secondary school of Sari in the academic year 98-99. The sample size According to Krejcy and Morgan table, 362 individuals were selected randomly (gender). The instrument for collecting data was three standard questionnaires of self-efficacy, social performance and students' adjustment to school. The collected data was used for analyzed by Structural equation modeling using the partial least squares method (PLS). The results of this study showed that there is a significant relationship between Self-efficacy and social performance with students' adjustment to school; 96.1% of social performance and 95.9% of students' adjustment to school are explained by Self-efficacy. and the social performance variable has a mediator effect on the relationship between Self-efficacy and students' adjustment to school. Fit indices indicate that the proposed model is an appropriate fit.