تحليل اثر ارتباطات اثربخش سازماني بر تعادل كار و زندگي با نقش ميانجي ‌آسيب‌هاي شغلي در بيمارستان سبلان تامين اجتماعي اردبيل

Analysis of the Effect of Effective Organizational Communication on Work-life Balance with the Mediating Role of Occupational Injuries in Sabalan Social Security Hospital in Ardabil

مقدمه: ايجاد تعادل بين كار و زندگي، يكي از دغدغه‌هاي كاركنان سازمان‌ها در عصر كنوني است. يكي از ابزارهاي ايجاد تعادل كار و زندگي، ارتباطات اثربخش سازماني است كه تحقيق حاضر در همين راستا و با هدف تحليل اثر ارتباطات اثربخش سازماني بر تعادل كار و زندگي با نقش ميانجي ‌آسيب‌هاي شغلي در بيمارستان سبلان تامين اجتماعي اردبيل انجام شده است. روش پژوهش: از لحاظ هدف، تحقيق حاضر كاربردي، از لحاظ نوع روش، توصيفي از نوع پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كاركنان بيمارستان سبلان تامين اجتماعي اردبيل است كه تعداد آنها 600 نفر مي‌باشد. براي تعيين حجم نمونه كاركنان از جدول مورگان استفاده و تعداد نمونه برابر 234 بدست آمد كه با روش نمونه‌گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. براي اندازه‌گيري متغيرها از پرسشنامه ‌آسيب‌هاي شغلي ديباج، پرسشنامه ارتباطات اثربخش سازماني سوسمان و كرينوس و پرسشنامه تعادل كار و زندگي وانگ و كو استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار lisrel و SPSS تحليل و براي آزمون فرضيه‌هاي تحقيق از تحليل مسير و معادلات ساختاري و رگرسيون استفاده شد. يافته‌ها: يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه ارتباطات اثربخش سازماني با نقش ميانجي ‌آسيب‌هاي شغلي بر تعادل كار و زندگي كاركنان تاثير معني‌داري دارد. هم‌چنين ارتباطات اثربخش سازماني 0/76 و ‌آسيب‌هاي شغلي 0/67- تغييرات تعادل كار و زندگي كاركنان را پيش‌بيني مي‌كند. نتيجه‌گيري: رابطه بين دو متغير ارتباطات اثربخش سازماني و تعادل كار و زندگي كاركنان توسط متغير ‌آسيب‌هاي شغلي تشديد مي‌شود كه اگر ‌آسيب‌هاي شغلي افزايش يابد اين اثر ضعيفتر و اگر ‌آسيب‌هاي شغلي ضعيف شود طبيعتا اين رابطه قوي خواهد شد.

Introduction: Balancing work and life is one of the concerns of employees in organizations today. One of the tools to create work-life balance is effective organizational communication. The present study was conducted in this direction with the aim of analyzing the effect of effective organizational communication on work-life balance with the mediating role of occupational injuries in Sabalan Social Security Hospital in Ardabil. Methods In terms of purpose, the present applied research is descriptive-survey in terms of method. The statistical population of this study includes the staff of Sabalan Social Security Hospital in Ardabil, whose number is 600 people. Morgan table was used to determine the sample size of employees and the number of samples was 234 which were selected by simple random sampling method. To measure the variables, Dibaj Occupational Injuries Questionnaire, Susman and Krinos Effective Organizational Communication Questionnaire and Wang and Ko Work-Life Balance Questionnaire were used. Data were analyzed and path analysis and structural equations and regression were used to analyze the research hypotheses. Results: Findings show that effective organizational communication with the mediating role of job injuries has a significant effect on work-life balance. Predicts effective organizational communication 0.76 and job injuries -0.67 predict changes in work-life balance of employees. Conclusion: The relationship between the two variables of effective organizational communication and work-life balance of employees is intensified by the variable of occupational injuries if the occupational injuries increase, this effect will be weaker, and if the occupational injuries weaken, this relationship will naturally become stronger.