عنوان مقاله :
جايگاه علم، عمل و ايمان در مثنوي مولوي
عنوان به زبان ديگر :
فاقد عنوان
پديد آورندگان :
باباپور، زهرا داﻧﺸﮕﺎه آزاد اﺳﻼﻣﯽ واﺣﺪ ﺳﯿﺮﺟﺎن - زﺑﺎن و ادﺑﯿﺎت ﻓﺎرﺳﯽ،ﺳﯿﺮﺟﺎن، اﯾﺮان , صرفي، محمدرضا داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻬﯿﺪ ﺑﺎﻫﻨﺮ ﮐﺮﻣﺎن - ﮔﺮوه زﺑﺎن و ادﺑﯿﺎت ﻓﺎرﺳﯽ، ﮐﺮﻣﺎن، اﯾﺮان , شريف پور، عنايت الله داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻬﯿﺪ ﺑﺎﻫﻨﺮ ﮐﺮﻣﺎن - ﮔﺮوه زﺑﺎن و ادﺑﯿﺎت ﻓﺎرﺳﯽ، ﮐﺮﻣﺎن، اﯾﺮان
كليدواژه :
مولوي , مثنوي , ايمان , معرفت علمي , معرفت شهودي
چكيده فارسي :
ادبيّات عرفاني به خصوص مولوي روح و جاذبه ي خود را از ايمان و معرفت گرفته است. روح انسان گرايي ادبيّات همان روح ايماني و عرفاني است. مثنوي مولوي اين شاهكار ادبي مملو از روح ايمان و آگاهي است. محتوا و لبَ ادبيات عرفاني ما از ايمان و آگاهي نشأت مي گيرد در اين مقاله با عنوان علم و ايمان در مثنوي مولوي، كوشش مي‌شود كه حقيقت علم و ايمان و رابطه آن ها را از نظر مولوي بسنجد و تبيين كند كه علم و ايمان چگونه مي تواند انسان را به حقيقت واحد برساند. مولوي چه نوع علمي را راهگشا مي‌داند و در ارتباط علم و ايمان كدام يك را بر ديگري رجحان مي‌نهد. مولانا همواره ارتباطي نزديك بين علم و ايمان قرار داده و ايمان را نعمتي بزرگ مي‌شمارد و نوري كه بر بصيرت انسان مي‌افزايد و انسان دانا درونش نوري براي هدايت اوست كه با ايمان به خدا حقيقت را درمي‌يابد. او معتقد است علم و ايمان بايد نردباني براي تعالي روحاني انسان باشد و انسان بايد در كنار علم، درس‌هايي از معرفت و عشق الهي بخواند و در پي رستاخيزي باشد كه او را به سوي ثبات اخلاقي و روحاني پيش ببرد
چكيده لاتين :
not abstract
عنوان نشريه :
پژوهش هاي اخلاقي
