عنوان مقاله :
تعيين شاخص هاي غذايي ماهي گيش خال سفيد Carangoides malabaricus در آب هاي استان هرمزگان (درياي عمان و خليج فارس)
عنوان به زبان ديگر :
Determination of Indicators of Malabar trevally (Carangoides malabaricus) (Bloch & Schneider, 1801) in the waters of Hormozgan Province (Oman Sea and Persian Gulf)
پديد آورندگان :
بام، غلامرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات - دانشكده علوم و فنون دريايي - گروه بيولوژي دريا، تهران، ايران , كامراني، احسان دانشگاه هرمزگان - دانشكده علوم و فنون دريايي - گروه شيلات، بندرعباس، ايران , كي مرام، فرهاد دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات - دانشكده علوم و فنون دريايي - گروه بيولوژي دريا، تهران، ايران , جميلي، شهلا موسسه تحقيقات علوم شيلاتي كشور، تهران، ايران , فاطمي، محمدرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات - دانشكده علوم و فنون دريايي - گروه بيولوژي دريا، تهران، ايران
كليدواژه :
رژيم غذايي , خليج فارس و درياي عمان , ماهي گيش خال سفيد , Carangoides malabaricus
چكيده فارسي :
مقدمه: اين مطالعه به منظورتعيين رژيم غذايي ماهي گيش خال سفيد (Carangoides malabaricus) در آب هاي خليج فارس و درياي عمان (استان هرمزگان) به مدت 12 ماه از آذر ماه 1395 تا آبان ماه 1396 انجام شده است.
مواد و روش ها: نمونه برداري با تورهاي ترال و تور انتظاري انجام شد. جهت بررسي رژيم غذايي، 438 نمونه از گونه گيش خال سفيد (C. malabaricus) انتخاب شد.
نتايج: نتايج داده هاي توصيفي زيست سنجي ماهي مذكور نشان داد كه حداكثر طول كل 365 ميلي متر(در ارديبهشت ماه) و حداقل طول كل 140 ميلي متر(در شهريور ماه) و هم چنين حداكثر ميزان وزن 534/5 گرم و حداقل آن 57/8 گرم بود. در طول دوره مورد بررسي ميانگين طول كل ماهيان 18/41 ± 261 ميلي متر و ميانگين وزن ماهيان 25/35 ± 191/78 گرم بود. شاخص GASI نشان داد اوج تغذيه اين گونه در خرداد ماه است. ميزان شاخص تهي بودن معده (CV)، براي اين گونه در طول تحقيق %62/33 به دست آمد كه مي توان گفت اين ماهي يك ماهي نسبتا كم خور است.
نتيجه گيري و بحث: از نظر نوع غذاي خورده شده ، با توجه به حجم ماهيان هضم شده، ماهي كالروموتو به عنوان غذاي اصلي براي گيش خال سفيد محسوب مي شود. ميگو را مي توان به عنوان غذاي فرعي و بقيه گونه هاي خورده شده كه عبارت بودند از اسكوييد و خرچنگ را مي توان به عنوان غذاي تصادفي مطرح كرد.
چكيده لاتين :
This study was conducted to feeding behavior of the Malabar trevally (Carangoides malabaricusin( in the Persian Gulf and Oman Sea. This study was conducted on the diet of the Malabar trevally (C. malabaricus) in the Persian Gulf and Oman Sea (Hormozgan province) for 12 months from December 2016 to November 2016. Sampling was done with trawl nets and expected nets. 438 specimens of the Malabar trevall (C. malabaricus) were selected for dietary examination. Results of descriptive bioassay data indicated that the maximum total length was 365 mm (in May) and the minimum total length was 140 mm (in September) and the maximum weight was 534.5 g and minimum was 57.8 g. During the study period, the mean total fish length was 261 ± 18.41 mm and the mean fish weight was 191.78 25 25.35 g. The GASI index showed a peak feeding in June. Gastric emptying index (CV) for this species was 62.33% during the study, which can be said to be a relatively small fish. In terms of the type of food eaten, due to the volume of digested fish, Leognathus. Sp,Encrasicholina punctifer fish is considered to be the staple food for the Malabar trevall. Shrimp can be eaten as a side dish, and other varieties eaten as squid and crab can be considered as a random meal.
عنوان نشريه :
محيط زيست جانوري