واكاوي جرائم زنان مناطق حاشيه‌ نشين (مورد مطالعه: زنان 15 تا 49 سال ساكن منطقه زينبيه اصفهان)

گسترش زندگي شهري و به‌دنبال آن بهره‌مندي گروهي از افراد جامعه براي دسترسي به امكانات بهتر مسئله حاشيه‌نشيني را به‌وجود آورده است. اين مسئله زندگي كلان‌شهرها را با مشكلات عديده‌اي مواجه ساخته است. افرادي كه از ديد خانواده و خويشان دور گشته و بعضاً مشكلات و آسيب‌هايي را با ورود خود به شهرهاي بزرگ به‌همراه مي‌آورند. هدف در اين پژوهش واكاوي جرائم زنان مناطق حاشيه‌نشين (مورد مطالعه: زنان 15 تا 49 سال ساكن منطقه زينبيه شهر اصفهان) است. روش پژوهش توصيفي-تحليلي و مبتني بر مطالعات پيمايشي است و از ابزار پرسش‌نامه براي جمع‌آوري داده‌ها استفاده شده است. بر اساس آمار موجود در سال 1395، جمعيت زنان ساكن منطقه زينبيه برابر با 6439 نفر بوده است حجم نمونه به‌صورت تصادفي برابر با 400 نفر محاسبه شد. از طريق نرم‌افزار spss و از آزمون t تك‌نمونه‌اي، پيرسون و ... استفاده شد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه عوامل جمعيت‌شناختي و بيوگرافيكي از جمله سن، ميزان تحصيلات، پايگاه اجتماعي خانواده، وضعيت تأهل، وضعيت اشتغال، ميزان درآمد (رابطه معكوس و معنادار) و اعتياد و طلاق والدين رابطه معنادار و متغيرهاي اصلي پژوهش (فروش مواد مخدر، اعتياد، ضرب‌وجرح، تكدي‌گري، دست فروشي، سقط جنين، روسپي‌گري، روابط نامشروع، بدحجابي، سرقت، ايجاد خانه‌هاي فساد) همه رابطه معنادار با جرائم زنان مناطق حاشيه‌نشين داشته‌اند. و محله سكونت و محل تولد رابطه معناداري با جرائم زنان ندارد.