هماهنگ سازي، تخصيص بهينه و فرماندهي پويا در سيستم پدافندي ابعاد وسيع واكنش سريع

فاقد عنوان لاتين

مساله هماهنگ سازي لايه هاي دفاعي در برابر تهاجم هوايي از طريق تخصيص بهينه منابع دفاعي و پوشش قطاعي مناطق از موضوعات به روز و چالشي در حوزه پدافند هوايي مي باشد. در اين مقاله سيستم پدافند هوايي مورد نظر شامل سكوهاي متحرك بدون سرنشين هستند كه هر يك داراي تجهيزات و تسليحات غيرهمگون با ويژگيهاي مشخص مي باشند. هر دسته از اين سكوهاي بدون سرنشين در قالب گروهان مشخص وظيفه دفاع از عرصه جغرافيايي معيني را عهده دار هستند و گروهانهاي مختلف در پهنه جغرافيايي وسيع توزيع شده اند. مهاجمين به صورت يكباره يا متوالي وارد منطقه تحت حفاظت گروهانها مي شوند و هدف به حداكثر رساندن نسبت تخريب مهاجمين به مدافعين است. تخصيص بهينه هر سكو به مقابله با هر مهاجم در مدت زمان مطلوب با الزامات بلادرنگ با هدف پوشش كامل منطقه، موضوع اصلي اين مقاله مي باشد. لذا دو روش براي تخصيص بهينه منابع دفاعي با رويكرد سيستم ابعاد وسيع، پياده سازي شده است. در اين مقاله ابتدا توزيع استاتيك مدافعين در پهنه منطقه پدافندي صورت مي گيرد، به نحوي كه فضاي مورد دفاع، پوششي بهينه و با ضريب همپوشاني مناسب داشته باشد و از سوي ديگر به منظور جبران خسارت با از بين رفتن تعداد مشخصي منبع دفاعي، امكان حفظ پوشش با ضريب تدافع مشخص، فراهم باشد. سپس دو مساله حياتي تخصيص قطاع پوشش (SCP2) به همراه مساله تخصيص تجهيزات دفاعي غيرهمگون (DAAP[3]) فرموله و با روش پيشنهادي در سه حالت مختلف زير تحليل شده است. DAAP به واسطه ذات حياتي خود نيازمند حل بلادرنگ است كه بايد زمان در حل مساله بهينه، وارد معادلات گردد. در نهايت وابستگي بين اين دو مساله با در نظر گرفتن مدل تعاملات زيرسيستمها بررسي شده است. دستاورد اين روشها كاهش منبع دفاعي مورد نياز با حفظ بهينگي لازم مي باشد.

فاقد چكيده لاتين