تغييرات مكاني تبخيرتعرق مرجع در استان كرمانشاه

با توجه به تغييرات مكاني و كمبود اندازه‌گيري‌هاي نقطه‌اي تبخير‌تعرق، استفاده از روش‏هاي درون‌يابي جهت برآورد‌ مكاني اين كميت ضروري به نظر مي‌رسد. هدف از اين مطالعه برآورد تبخيرتعرق مرجع (ETo) در سطح استان كرمانشاه و مقايسه آن با سند ملي آب كشور مي‌باشد. به اين منظور، داده‌هاي روزانه هواشناسي 38 ايستگاه در استان كرمانشاه و استان‌هاي همجوار از سازمان هواشناسي اخذ گرديده و براي محاسبه و پهنه‌بندي ETo به سه روش بر اساس فرمول پنمن و پنمن مانتيث استفاده شد. در روش‌هاي اول و دوم، ابتدا داده‌هاي هواشناسي درون‌يابي و سپس ETo بر اساس آن داده‌ها محاسبه شد، در حالي كه در روش سوم ابتدا مقادير ETo در ايستگاه‌هاي سينوپتيك محاسبه و سپس درون‌يابي انجام گرفت. به اين منظور كل استان به 366 ياخته با ابعاد 10×10 كيلومتر تقسيم و با استفاده از نرم‌افزار CGMS درون‌يابي شد. نتايج نشان داد كه ETo تغييرات مكاني قابل توجهي درسطح استان دارد. به طور كلي مي‌توان گفت مناطق غربي كه دماي بيشتر و ارتفاع كمتري دارند، تبخير‌تعرق بالاتري دارند. مقادير ETo محاسبه شده در استان كرمانشاه بر اساس روش پنمن– مانتيث بيشتر از روش پنمن بود. گرچه كميت ETo در سند ملي آب كشور بر اساس فرمول پنمن– مانتيث محاسبه شده ولي مقدار آن در دشت‌هاي استان با مقادير برآوردي با روش اول (فرمول پنمن) مطابقت داشت.