تحليلي بر قلمرو نظري شهر هوشمند تاب آور و تدوين چارچوب كاربست آن

با گذشت چهارنسل تحول نظري و تجربي شهر هوشمند، انتظار بر اين بود كه با اتكا بر تكنولوژي هايي نظير اينترنت اشيا، هوش مصنوعي، رايانش ابري و نظايرآن، اين نظريه راه كار مواجهه با مسئله و حل پيچيدگي هاي برنامه ريزي تاب آوري باشد. لكن پژوهش هاي بي شمار اخير، مبين خلاف آن است. ريشه مساله نه دركاربست تكنولوژي بلكه درتلفيق نظري شهر هوشمند و تاب آوري شهري است. چگونگي دستيابي به فرمول بندي مناسب براي گونه شناسي رويكردهاي قلمرو نظري شهرهوشمند تاب آور( با تركيب مناسب ابعاد رويه اي و محتوايي) و پيشنهاد براي نحوه تلفيق، سوال اين پژوهش است. لذا، هدف پژوهش حاضر، تبيين قلمرو نظري شهر هوشمند تاب آور بين دو نظريه شهر هوشمند و تاب آوري شهري است كه با روش تحليل محتواي سيستماتيك كمي وكيفي 42 سند از اسناد پژوهشي منتشره بين سالهاي 20202010 و با استفاده از نرم افزار MAXQDA20 انجام گرفته است. مطالعات نشان داد كه سه گونه اصلي مطالعه تبييني شهر هوشمند تاب آور وجود دارد كه از حيث پيوند شناختي، ارتباط عناصر، ابعاد و مولفه هاي دو نظريه كمتر كار شده و جامعيت تلفيقي يك نظريه واحد زير سوال است. لذا سعي گرديد پيشنهاد روشني براي تلفيق جامعي از دو نظريه براي تعيين چارچوب نظري در تدوين سازوكار يك شهر هوشمند تاب آور تدوين و مستدل گردد.