طراحي شاخص هاي سنجش مفهوم عادت واره كسب و كار(مورد مطالعه شركت‌هاي رشد و دانش‌بنيان دانشگاه فردوسي مشهد)

با توجه به اينكه بسياري از شركت هاي نوپا و نوآور توسط دانشجويان و فارغ التحصيلان دانشگاهي تشكيل شده است، يكي از مهمترين مشكلات اين شركتها توانمندي ورود به بازار است. اين توانمندي معمولاً به تدريج و در اثر فعاليتهاي مختلف در ميدان كسب و كار در فرد دروني شده و جزئي از عادات و رفتار او ميشود كه ميتواند به مثابه عادت واره كسب و كار راهنماي عملي وي باشد. هدف تحقيق حاضر طراحي شاخص هاي سنجش مفهوم عادت واره كسب و كار است. جامعه آماري كليه اعضاي فعال در شركت هاي رشد و دانشبنيان دانشگاه فردوسي مشهد و حجم نمونه كه به روش نمونهگيري به شكل تصادفي از ليست اعضاي شركتها انتخاب شده، برابر با 204 نفر است. عادتواره كسب و كار در اين تحقيق شامل چهار بعد نوآوري، تعامل اجتماعي، بازارگرايي و ارائه طرح كسب و كار بر اساس چهار نوع سرمايه در ميدان كسب و كار است. يافتههاي تحقيق نشان ميدهد كه نمره ميانگين شاخص عادت واره كسب و كار اعضاي شركت هاي رشد و دانش بنيان دانشگاه در حد متوسط است. از بين ابعاد مرتبط با اين شاخص ميانگين متغير نوآوري از ساير ابعاد ديگر عادتواره كمتر است در حالي كه سه بعد ديگر تقريبا در حد متوسط با هم برابر هستند. نتيجه پژوهش اينكه استراتژي شكلگيري عادتواره كسب و كار داشتن توانمندي بازارگرايي با شناخت مناسب بازار، توانايي تعاملات اجتماعي در كسب و كار با استفاده از روابط عمومي بالا، داشتن توانايي نوآوري در تمام بخشهاي كسب و كار و داشتن توانايي تجاري سازي يعني قدرت ارائه ايده هاي مناسب و كاربردي است.