تعيين الگوي ايده آل واحدها با بررسي هم زمان كمترين هزينه، بيشترين درآمد و كوتاه‌ترين فاصله

تحليل پوششي داده‎ها، تكنيكي براي محاسبه كارايي نسبي مجموعه اي از واحدهاي تصميم گيري (DMUs) است. در اين تكنيك ناكارآيي واحدهاي تصميم‎گيري را مي‎توان با افزايش سطح خروجي‎ها ويا كاهش سطح ورودي‎ها بهبود بخشيد. براي هر واحد ناكارآ نقطه تصويري روي مرز كارآ به عنوان الگو تعيين مي شود. در اين مقاله روشي ارائه مي‎شود كه درآن براي هر واحد ناكارآ الگوي ايده‌آلي به‎دست مي‎آيد كه به صورت تركيب محدب نقاط تصوير كارآيي هزينه، درآمد و كوتاه ترين فاصله مي‌باشد. نكتهء قابل ذكر اين است كه اگرچه تضميني وجود ندارد كه الگوي به دست آمده روي مرز كارآ قرار گيرد ولي كارآيي آن به مراتب بيشتر از كارآيي واحد تحت ارزيابي‎اش خواهد بود و به‎طور همزمان سه هدف كمترين هزينه، بيشترين درآمد و كوتاه ترين فاصله را تا حد ممكن برآورده مي‎كند. همچنين تضمين مي‌شود هزينه ايده آل هر واحد كمتر يا مساوي هزينه مشاهده شدهء آن واحد و درآمد ايده آل هر واحد نيز بيشتر يا مساوي درآمد مشاهده شدهء آن واحد است. بنابراين پيدا كردن چنين الگوي ايده‌آلي براي هر واحد ناكارآ مي‎تواند از اهميت بالايي برخوردار باشد. در انتها، مدل پيشنهادي روي يك مثال ساده پياده‌سازي خواهد شد.