برساخت اجتماعي مدارا در زندگي روزمرۀ شهري

اهميت بررسي مدارا در زندگي روزمرۀ شهري، چيستي، ابعاد و معناي آن، عملكرد و سازكار‌هاي برساخت آن، با همۀ مناقشاتي كه با خود به‎همراه دارد، اين مسئله را به وجود مي‌آورد كه در اساس، مردم در بستر زندگي روزمرۀ شهري چگونه مفهوم مدارا را به‌منزلۀ كنش اجتماعي معنادار درك، تفسير و تجربه مي‌كنند. در اين پژوهش كه با روش كيفي و براساس نظريۀ مبنايي انجام شده و شيوۀ نمونه‌گيري آن از نوع نظري است، تحليل يافته‌ها با استفاده از روش تحليل موقعيت كلارك انجام شده است و نشان مي‌دهد عمل مبتني بر مدارا در واقع امر سيال و مدرجي است كه مداراي منفعلانه يا تسليم، مداراي فعال و مدارانكردن جهان اجتماعي اين مفهوم را تشكيل مي‌دهند. همۀ اين ابعاد در سازكار كژنماكردن مدارا به هم مي‌رسند؛ به اين معنا كه بروز ذهنيات و كنش‌ها همراه با اغراق در مفاهيم اخلاقي جامعه همچون مدارا ازاين‌رو اتفاق مي‌افتد كه فرد با تجربۀ‌ قرارگرفتن در شرايط نابسامان و نامطمئن زندگي، زيستن در فضايي آكنده از فردگرايي، ناامني هستي‌شناختي، رويارويي با احساساتي مملو از آشفتگي، اضطراب، تجربۀ تغييرات سريع و ناگهاني، شكاف‌هاي بزرگ فرهنگي و اقتصادي، رويارويي با بحران‌هاي‌ هويتي، بحران شهرنشيني، تغييرات سريع اجتماعيفرهنگي و مانند آن، به انتخاب مداوم در جهت‌گيري‌هاي خود در انتخاب رويكرد مبتني بر مدارا دست مي‌زند و به‌گونۀ اغراق‌شده‌اي همراه با پررنگ‌كردن وجوه منفي، سعي در بازنمايي اين ذهنيات و الگوهاي پنهاني دارد كه شهروندان آنها را در زندگي روزمرۀ شهري توليد و بازتوليد كرده‌اند.