تأثير اخلاق پولي بر ميزان رضايت از زندگي

پژوهش حاضر با هدف بررسي آثار ابعاد اخلاق پولي (شرارت‌آميزي، بودجه، عدالت، موفقيت و انگيزه) بر ميزان رضايتمندي از زندگي انجام شده است. در اين مطالعۀ توصيفي-همبستگي مبتني بر روش معادلات ساختاري، 220 نفر از استادان و كارمندان دانشگاه يزد در سال تحصيلي 98-1397 به شيوۀ نمونه‌‌گيري تصادفي-طبقه‌‌اي متناسب با حجم جامعه انتخاب‌ شدند. براي گردآوري داده‌‌ها از پرسش‌نامه‌‌هاي اخلاق پولي تانگ و همكاران (1997) و رضايت از زندگي داينر و همكاران (1985) استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده‌‌ها با استفاده از نرم‌‌افزارهاي آماري SPSS22 و Pls2Smart انجام شد. نتايج بررسي نشان دادند بعد انگيزه با نمرۀ بالا پيش‌‌بيني‌‌‌‌كنندۀ تغييرات رضايت از زندگي در دو گروه استاد و كارمند بود؛ به‌‌ عبارتي، افرادي كه پول را عامل محرك و انگيزۀ بيشتر براي پيشرفت فردي مي‌‌دانستند، از زندگي‌‌شان رضايت بيشتري داشتند. براي كارمندان علاوه بر بعد انگيزه، عدالت و موفقيت، پيش‌‌بيني‌كنندۀ رضايت از زندگي بود؛ به‌‌گونه‌‌اي كه بعد موفقيت با نمرۀ بالا موجب رضايت كمتر از زندگي و بعد عدالت با نمرۀ بالا موجب رضايت بيشتر از زندگي بود.