بررسي تطبيقي جايگاه ايران در كشورهاي اسلامي خاورميانه از نظر شاخص‌هاي اقتصادي توسعه انساني(2005-2005)

درسال 1990 در گزارش برنامة عمران ملل متحد شاخص مركب توسعه انساني موسوم به HDI توسط كارشناسان آن سازمان مطرح شد، اين شاخص از تركيب شاخص‌هاي اميد به زندگي، نرخ باسوادي و درآمد سرانه به‌دست مي‌آيد. بررسي شاخص‌هاي توسعه انساني جزء ملزومات برنامه‌ريزي و تصميم‌گيري براي هر كشوري به حساب مي‌آيد. در پژوهش حاضر سعي مي‌شود تا با بررسي شاخص‌هاي اقتصادي توسعه انساني كشورهاي اسلامي خاورميانه ميزان محروميت و توسعه آن‌ها را مورد ارزيابي قرار گيرد و پس از طبقه‌بندي به نمايش تفاوت‌ها و تشابهات كشورها پرداخته شود. داده‌هاي خام با جهان، كشورهاي كمتر توسعه يافته و درحال توسعه مقايسه و بررسي شده‌اند. از نتايج تحقيق پيداست كشورهايي مانند سوريه، فلسطين، يمن و لبنان از نظر شاخص‌هاي ياد شده و درجه توسعه يافتگي داراي وضعيت ضعيف‌تري هستند. از دلايل اين عقب ماندگي و جابه‌جايي رتبه‌ها مي‌توان به جنگ‌هاي داخلي و خارجي، تهديدات امنيت انساني، سياست‌هاي خارجي و منطقه‌اي، اختلافات ايدئولوژيكي و مرزي و همچنين شرايط جغرافيايي اشاره كرد.