پيش‌بيني سازگاري اجتماعي، هيجاني و تحصيلي دانش‌آموزان مدارس شاهد براساس بلوغ عاطفي و تحمل پريشاني

مقدمه: عدم سازگاري، يكي از مشكلات شايع بين نوجوانان است. پژوهش حاضر با هدف بررسي پيش‌بيني سازگاري اجتماعي، هيجاني و تحصيلي براساس بلوغ عاطفي و تحمل پريشاني در نوجوانان انجام شد. روش پژوهش توصيفي همبستگي است.روش: جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دبيرستان‌هاي شاهد دوره اول و دوم شهر تهران در سال 1398 بودند كه تعداد 198 دانش‌آموز (112 پسر، 86 دختر) به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده‌ها شامل سياهه سازگاري سينها و سينگ (AISS)، مقياس بلوغ عاطفي (EMS) و پرسشنامه تحمل پريشاني (DTS) بود. از آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون گام‌به‌گام براي تحليل داده‌ها استفاده شد.نتايج: نتايج پژوهش نشان داد كه بلوغ عاطفي و تحمل پريشاني با سازگاري اجتماعي، هيجاني و تحصيلي نوجوانان همبستگي مثبت معني‌دار دارد (0.05 p). نتايج تحليل رگرسيون گام‌به‌گام نيز حاكي از اين بود كه در گام اول، بلوغ عاطفي 15 درصد از واريانس سازگاري اجتماعي، هيجاني و تحصيلي نوجوانان را تبيين كرد. در گام دوم، با افزودن تحمل پريشاني به معادله رگرسيون، واريانس تبيين‌شده به 18 درصد افزايش يافت. بنابراين هر دو متغير بلوغ عاطفي و تحمل پريشاني، قادر به پيش‌بيني سازگاري اجتماعي، هيجاني و تحصيلي نوجوانان بودند.بحث: طبق يافته‌هاي حاصل، سازگاري اجتماعي، هيجاني و تحصيلي در دانش‌آموزان ازطريق بلوغ عاطفي و تحمل پريشاني قابل پيش‌بيني است. ازاين‌رو لازم است در زمينه سازگاري اجتماعي، هيجاني و تحصيلي نوجوانان به بلوغ عاطفي و تحمل پريشاني آنها و تقويت اين متغيرها توجه شود و مداخلات روان‌شناختي به سمت ارتقاي بلوغ عاطفي و تحمل پريشاني سوق داده شود.