رابطه بهداشت رواني و انضباط اجتماعي با توانمندي‌هاي فردي در اجراي مأموريت‌هاي سازماني كاركنان نيروي انتظامي

هدف اين پژوهش، تعيين رابطه بهداشت رواني و انضباط اجتماعي با توانمندي‌هاي فردي در اجراي مأموريت‌هاي سازماني كاركنان نيروي انتظامي بود. اين پژوهش ازنظر هدف، كاربردي و روش آن توصيفي همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه كاركنان شاغل در نيروي انتظامي شهر بادرود بود كه تعداد آنها 500 نفر در سال 1398 گزارش شده بود. باتوجه‌به جدول كرجسي و مورگان، تعداد نمونه موردنياز 217 نفر (197 نفر مرد و 20 نفر زن) برآورد شد. براي نمونه‌گيري، از روش نمونه‌گيري تصادفي ساده، استفاده‌ شد. ابزار گرداوري اطلاعات شامل پرسشنامه بهداشت رواني شاه‌محمدي (1372)، پرسشنامه انضباط اجتماعي نوذرزاده آراني (1398) و پرسشنامه توانمندي فردي اسپريتزر (1995) بود. داده‌ها با استفاده از روش‌هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه بين بهداشت رواني با انضباط اجتماعي در اجراي مأموريت‌هاي سازماني كاركنان نيروي انتظامي، رابطه وجود دارد (0.003 P). بين بهداشت رواني با توانمندي‌هاي فردي در اجراي مأموريت‌هاي سازماني كاركنان نيروي انتظامي رابطه وجود دارد (0.001 P). بين انضباط اجتماعي با توانمندي‌هاي فردي در اجراي مأموريت‌هاي سازماني كاركنان نيروي انتظامي، رابطه وجود دارد (0.001 P). بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت كه سازمان‌هاي متولي بايد نسبت به شناسايي و فراهم‌كردن زمينه‌هاي انضباط اجتماعي و بالابردن بهداشت رواني كاركنان اقدام نمايند كه به افزايش توانمندي‌هاي فردي منجر مي‌شود.