كيفيت زندگي، رضايت زناشويي و صميميت زناشويي در بين كاركنان نيروي انتظامي (پژوهش كيفي)

مقدمه: كاركنان نظامي به علت حساسيت كار، خطرزايي آن، تغييرات مكرر و احتمال وقوع حوادث پيش‌بيني نشده و نقش كليدي در برقراري آرامش و امنيت در داخل كشور و جلوگيري از تهديدات خارجي بايستي مورد توجه ويژه قرار گيرند. هدف پژوهش بررسي كيفيت زندگي، رضايت و صميميت زناشويي در بين كاركنان نيروي انتظامي بود. روش: پژوهش با رويكرد كيفي و الگوي پديدارشناسي انجام شد. به اين منظور 16 نفر از پرسنل نيروي انتظامي مطابق با اصول روش تحقيق كيفي مورد مصاحبه نيمه‌ساختاريافته قرار گرفتند. تمام مصاحبه‌ها ضبط و كلمه به كلمه پياده شد و كدگذاري گرديد و در قالب مضامين اصلي و فرعي طبقه‌بندي شد. يافته‌ها: در اين مطالعه 4 درون‌مايه اصلي و چندين درون‌مايه فرعي استخراج شد. درون‌مايه‌هاي اصلي شامل: رفاقت و صميميت با همسر، كيفيت و رضايت از زندگي، از خودگذشتي همسر و انتظارات از همسر، بود. يكي از سؤال‌هاي اين تحقيق اين بود پرسنل نظامي كيفيت زندگي خود را چگونه ارزيابي مي‌كنند؟ در مجموع با توجه به تحليل بازخوردي به دست آمده مي‌توان گفت كه كيفيت و رضايت زندگي و صميميت زناشويي كاركنان نيروي انتظامي تفاوت زيادي با ديگر افراد جامعه ندارند؛ ولي در بعضي مواقع استرس كاري و مشكلات مالي، زندگي اين افراد را تحت تأثير قرار مي‌دهد. نتيجه‌گيري: افرادي كه در نيروي انتظامي خدمت مي‌كنند از زندگي خود رضايت دارند و روابط مطلوبي را با وجود شرايط كاري با همسران و خانواده خود دارند.