طراحي الگوي خلاقيت دانش‌آموزان بر مبناي احساس تعلق به مدرسه با نقش ميانجي تاب‌آوري در مدارس پنج شهرك نظامي شهر تهران

خلاقيت و نوآوري لازمه توسعه، پيشرفت و تعالي افراد و جامعه است كه مدرسه مي‌تواند يكي از مناسب‌ترين محل‌هاي شناسايي و از عوامل ارتقاءدهنده آن باشد. هدف اين پژوهش طراحي الگوي خلاقيت دانش‌آموزان بر مبناي احساس تعلق به مدرسه با واسطه‌گري تاب‌آوري بود. اين پژوهش همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل 420 نفر از دانش‌آموزان كلاس‌بندي‌شده در پنج شهرك نظامي شهر تهران بود كه در سال تحصيلي 99-98 مشغول به تحصيل بودند. تعداد 205 نفر از اين جامعه از طريق جدول كرجسي و مورگان با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله اي انتخاب شدند. براي ارزيابي دانش‌آموزان از پرسش‌نامه‌هاي خلاقيت عابدي (1372)، احساس تعلق به مدرسه (بري، بتي و وات، 2004) و تاب‌آوري كانر و ديويدسون (2003) استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از روش مدل‌يابي معادلات ساختاري به كمك نرم افزار ليزرل استفاده گرديد. براساس خروجي نرم‌افزار ليزرل، X2/df، RMSEA و CFI به‌ترتيب 1.98، 0.052 و 0.92 بودند كه بيانگر برازش خوب الگوي مطالعه بود. در اين الگو مسير احساس تعلق به مدرسه به خلاقيت، مسير احساس تعلق به مدرسه به تاب‌آوري، مسير تاب‌آوري به خلاقيت و هم‌چنين مسير احساس تعلق به مدرسه به خلاقيت با نقش ميانجي تاب‌آوري معني‌دار بود. براساس يافته‌هاي پژوهش احساس تعلق به مدرسه منجر به خلاقيت دانش‌آموزان مي‌شود و هم‌چنين احساس تعلق به مدرسه منجر به تاب‌آوري در دانش‌آموزان مي‌شود، به‌علاوه تاب‌آوري منجر به خلاقيت دانش‌آموزان مي‌شود و در نهايت احساس تعلق به مدرسه با نقش ميانجي تاب‌آوري منجر به خلاقيت مي‌شود.