حذف فلز سنگين نيكل از خاك شاليزارهاي دشت سيلاخور لرستان با استفاده از فرايند احياي الكتروكينتيكي

زمينه و هدف: مصرف كودهاي شيميايي در صنعت كشاورزي بعنوان يكي از روش هاي افزايش محصول شناخته شده است كه همين مساله مي تواند منجر به افزايش ريسك ورود آلاينده هاي شيميايي به چرخه غذايي انسان شود. هدف اين پژوهش، امكان سنجي و ارزيابي حذف فلز سنگين نيكل از خاك شاليزارهاي استان لرستان است. روش بررسي: نمونه برداري از 15 ايستگاه و بصورت تصادفي از مناطق كشت برنج در دشت سيلاخور استان لرستان انجام شد و ميزان غلظت اوليه و غلظت نهايي نيكل در مقاطع مختلف نمونه ها، و همچنين ميزان حذف آلاينده از نمونه‌ها پس از استفاده از روش اصلاح الكتروكينتيك و آماده‌سازي نمونه‌ها با استفاده از دستگاه طيف‌‌‌سنج نشري پلاسماي جفت شده القايي (ICP-OES) در سه راكتور با طول‌هايcm 5، 10 و 15 اندازه گيري و محاسبه شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه استفاده از روش اصلاح الكتروكينتيك در كاهش غلظت فلز سنگين در نمونه خاك كشاورزي موثر بوده است و ميزان نيكل موجود در خاك را تا حدود مجاز استاندارد خاك سازمان محيط زيست ايران (mg/kg 50)، كاهش داده است. مقادير اوليه فلز سنگين نيكل در خاك شاليزار در نمونه مركب برابرmg/kg 108 بوده است كه بهترين راندمان حذف آن پس از انجام آزمايشات در ناحيه كاتد و آند به ترتيب برابر با 90/84 و 93/75 درصد گرديد. نتيجه‌گيري: سلامت و كيفيت محصولات كشاورزي به استفاده از خاك سالم در محدوده استانداردهاي زيست محيطي بستگي دارد. نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه فرايند EKR قادر به خروج نيكل از محيط خاك بوده و در نتيجه انجام فرايند، غلظت آلاينده به مقدار مجاز و حتي پايين‌تر از استاندارد كيفي خاك سازمان حفاظت محيط زيست ايران رسيده است.