بررسي روند تغييرات مكاني-زماني آلاينده‌هاي با قطر آئروديناميكي 2/5 و 10 ميكرومتر و ازن هواي شهر تبريز طي سال‌هاي 1396-1385

زمينه و هدف: اين مطالعه به منظور بررسي روندهاي زماني بلندمدت و تغييرات مكاني غلظت آلاينده‌هاي O3، PM2.5، PM10 در شهر تبريز بين سال‌هاي 85 و 96 انجام شد. روش بررسي: غلظت‌هاي ساعتي آلاينده‌هاي PM2.5،PM10 و O3 ايستگاه‌هاي پايش كيفيت هواي اين شهر از اداره كل حفاظت محيط زيست استان آذربايجان شرقي طي سال‌هاي 85 تا 96 دريافت شد و پس از بررسي و پردازش داده‌هاي دريافتي، مورد آناليز قرار گرفت. تغييرات مكاني و زماني آلاينده‌ها با استفاده از آزمون MannKendall و شاخص Moran rsquo;s I مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه ميانگين سالانه غلظت‌هاي PM10و PM2.5كاهش يافته اما براي O3 در طول دوره مطالعه تقريبا ثابت بود. در طول بعضي روزهاي مورد مطالعه، مقدار آلاينده‌هاي PM10 و PM2.5بيش از رهنمود سازمان بهداشت جهاني و مقادير استاندارد ملي بود. بالاترين ميانگين ماهيانهPM10 در ماه مهر ( micro;g/m sup3; 80/3)، PM2.5 در ماه دي ( micro;g/m sup3; 42/9) و O3 در ماه خرداد ( micro;g/m sup3; 77/8) مشاهده شد. در مقايسه بين مقادير آلاينده‌ها در ايستگاه‌ها نيز ايستگاه راسته كوچه آلوده‌تر از‌ ساير ايستگاه‌ها بود. نتيجه‌گيري: برنامه ريزي و اجراي سياست‌هاي كنترل مؤثر براي بهبود كيفيت هواي محيط شهر تبريز ضروري است. بنابراين اين اطلاعات يك گام كليدي به مديران شهري، سياست‌گذاران و مسئولين بهداشتي و سلامتي، براي كاهش اثرات بهداشتي ناشي از آلودگي هوا مي‌دهد.