محاسبه ميزان محصولات حفاظت فردي توليدي (ماسك و دستكش) و بررسي ميزان آگاهي در مورد مديريت آن در دوره شيوع كوويد-19 در شهر تهران در فصل بهار 1399

زمينه و هدف: تغيير كميت و كيفيت پسماند توليدي در نتيجه رعايت پروتكل‌هاي بهداشتي، نتيجه شيوع كوويد19 است. هدف از مطالعه حاضر، تعيين ميزان محصولات حفاظت فردي توليدي ناشي از رعايت پروتكل‌هاي بهداشتي مردم شهر تهران و همچنين آگاهي آنها در مورد مديريت آن بوده است. روش بررسي: اين مطالعه مقطعي از نوع توصيفي تحليلي بوده كه در بهار 1399 بر روي 2560 نفر از مردم شهر تهران از طريق پرسشنامه الكترونيك انجام شد. براساس درصد استفاده از ماسك و دستكش، ميزان پسماند توليدي محاسبه و از آزمون‌هاي‌ من‌ويتني و كروسكالواليس براي تعين ارتباط بين متغيرها استفاده شد. يافته‌ها: ضريب كلي آلفاي كرونباخ پرسشنامه برابر با 94.0 و ميزان استفاده از ماسك و دستكش برابر با 7.90 و 7.65 درصد بوده است. 3.70 و 52 درصد از جمعيت دو عدد ماسك و يك جفت دستكش در روز استفاده و تعداد ماسك و جفت دستكش آلوده روزانه به‌ترتيب 14530407 و 5262666 بوده است. آزمون من‌ويتني نشان داد كه بين جنسيت و وضعيت تاهل با آگاهي از مديريت پسماندهاي توليدي تفاوت آماري معني‌داري وجود دارد (001.0 p). آزمون كروسكالواليس نشان داد كه بين وضعيت اقتصادي، اشتغال و سطح تحصيلات افراد و آگاهي آنها در مورد مديريت پسماندهاي توليدي تفاوت معني‌داري وجود دارد (001.0 p). نتيجه‌گيري: با توجه به حجم بالاي توليد پسماندهاي حفاظت شخصي و عدم آگاهي يك سوم جمعيت شركت‌كننده از انتقال ويروس از طريق پسماندهاي آلوده، ضروري است كه آگاهي‌بخشي لازم صورت گرفته تا با رعايت آن به قطع زنجيره انتقال ويروس كمك گردد.