ارائه مدلي به‌منظور سنجش اقتصاد دانش‌بنياد در ايران

توسعه دانش در اقتصادهاي امروزي به‌عنوان جزء جدايي‌ناپذير برنامه‌هاي توسعه اقتصادي شناخته مي‌شود. عرصه رقابتي اقتصاد جهاني موجب شده است كه نقش دانش بيش از گذشته مورد توجه سياست‌گذاران توسعه اقتصادي قرار گيرد. تجارب كشورهاي پيشرو در توسعه اقتصادي، نشان مي‌دهد كه بنيان‌هاي توسعه دانش در اقتصاد نقش اساسي در افزايش توان رقابتي در اقتصاد جهاني دارد. از اين‌رو شناسايي نقاط ضعف و قوت توسعه دانش در اقتصاد براي كشورها به‌عنوان يك ابزار براي تصميم‌گيري‌هاي صحيح در راستاي افزايش جايگاه رقابتي‌شان مطرح مي‌شود. براي دستيابي به اين هدف، توسعه روش‌هاي سنجش اقتصاد دانش‌بنياد از دهه 1990 مورد توجه نهادهاي بين‌المللي و منطقه‌اي قرار گرفته است. مشخصه اصلي مدل‌هاي رايج تمركز بر مشخصات كشورهاي توسعه‌يافته است. در اين مقاله با هدف دستيابي به روش سنجش كارا براي اقتصاد دانش‌بنياد در ايران، مدل پيشنهادي در قالب چهار بنيان اصلي و دوازده بُعد و چهل و سه شاخص قابل‌اندازه‌گيري با به‌كارگيري روش تطبيقي و پرسشنامه‌اي ارائه شده‌است. مدل پيشنهادي از مشخصاتي نظير جامعيت، قابليت اندازه‌گيري، كارايي، مقايسه‌پذيري و غيره برخوردار است. اين مدل مي‌تواند به‌عنوان مدل بومي براي سنجش ميزان آمادگي بنيان‌هاي اقتصاد دانش‌بنياد و توسعه اين بنيان‌ها در مقايسه با ساير كشورها براي ايران به­كار گرفته شود.