بررسي همبستگي بين اهمال‌كاري تحصيلي با هوش هيجاني و خودكارآمدي در دانشجويان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشكي شيراز در سال 1398

زمينه و هدف: اهمال‌كاري تحصيلي مي‌تواند تأثيرات نامطلوبي بر ابعاد آموزشي، ارتباطي، سلامت و شغلي دانشجويان داشته باشد؛ بنابراين شناخت عوامل مؤثر بر اهمال‌كاري تحصيلي بين دانشجويان امري ضروري است. پژوهش حاضر با هدف تعيين همبستگي بين اهمال‌كاري تحصيلي با هوش هيجاني و خودكارآمدي در بين دانشجويان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشكي شيراز انجام شد. روش بررسي: اين پژوهش توصيفي همبستگي از نوع مقطعي روي 95 نفر از دانشجويان اتاق عمل دانشگاه علوم پزشكي شيراز انجام شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ ها شامل پرسش‌نامه‌هاي اطلاعات جمعيت‌شناختي، پرسش‌نامه اهمال‌كاري تحصيلي، مقياس خودكارآمدي عمومي شرر و مقياس خودگزارشي هوش هيجاني شات بود. اطلاعات حاصل با استفاده از آزمون‌هاي آناليز واريانس يك‌طرفه، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه هم‌زمان توسط نرم‌افزار SPSS نسخه21 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين ±‌انحراف‌معيار نمرات اهمال‌كاري تحصيلي، خودكارآمدي و هوش‌ هيجاني به ترتيب 8.7‌ ±‌20.6، 9.3‌ ±‌63.1 و 17.6‌ ±‌119.2 بود. بين اهمال‌كاري تحصيلي با متغيرهاي خودكارآمدي (0.001=‌P، 0.339‌=‌r) و هوش هيجاني (0.007=P، 0.276‌=‌r) همبستگي معنا دار و معكوس يافت شد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه مدل پيش ‌بيني اهمال‌كاري تحصيلي بر اساس خودكارآمدي معنادار است (0.035=P). اهمال‌كاري تحصيلي بر اساس هوش هيجاني معنادار نشد (0.474=P). نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان مي‌دهد كه اهمال‌كاري تحصيلي بين دانشجويان با خودكارآمدي و هوش هيجاني بالاتر، كمتر است.