حكم اكراه در حدود؛‌ تحليلي بر قسمت اخير مادۀ 151 قانون مجازات اسلامي

اكراه به‌عنوان يكي از موانع مسئوليت كيفري در مادۀ 151 قانون مجازات اسلامي ذكر شده است. مطابق اين ماده، در جرايم موجب تعزير، اكراه‌كننده به مجازات فاعل جرم محكوم مي‌شود. در جرايم موجب حد و قصاص طبق مقررات مربوط رفتار مي‌شود. با اينكه اين ماده حكم اكراه در حدود را به مقررات مربوطه ارجاع داده است اما در جايي از قانون مجازات اسلامي به اين فرض اشاره نشده است و در واقع قانون در اين زمينه ساكت است. پرسش اصلي اين تحقيق عبارت است از اين امر كه مجازات فرد اكراه كننده در جرايم حدي (براي نمونه، اكراه ديگري به شرب مسكر) چيست؟ در اين نوشتار با روش تحليلي ـ تفسيري به بررسي نظرات حقوق‌دانان و فتاواي فقها در اين خصوص مي‌پردازيم. نتايج تحقيق حاكي از اين است كه به‌دليل سكوت قانون‌گذار در اين خصوص و همچنين فقدان نص يا فتواي صريح فقهي در اين مورد، رهيافت‌هاي مختلف براي مجازات فرد مكرِه قابل‌تصور خواهد بود و در نهايت رهيافت معاون تلقي نمودن فرد مكرِه و مجازات وي بر اساس مادۀ 127 قانون مجازات اسلامي پذيرفته و تقويت مي‌گردد.